تبیین و سنجش گویه های باززنده سازی بافت تاریخی منطقه ام قصر بصره مبتنی بر توسعه پایدار و ارائه راهکارهای پیشنهادی

حفظ تجارب ارزنده گذشتگان در معماری و شهرسازی بومی نه تنها یک وظیفه اجتماعی و فرهنگی است. بلکه باعثتداوم فرهنگی و تقوبت هویت ملی آن کشور می شود. بافت های تاریخی ازجمله ثروت های فرهنگی این کشور است که بهدلیل دگرگونی ناگهانی تعادل خود را از دست می دهند. عدم وجود راهکارهای مناسب برای حل معضلات بافت تاریخی،سبب تنزل کیفی محیط و به مرورزمان، بافت رو به وبرانی می رود. تحقیق حاضر تلاش می کند نگاه ساکنان را از یکعامل مشکل زا به محیط امن زندگی تغییر داده و هویت ازدست رفته آن را بازگرداند. مقاله حاضر برای نخستین بار بهطرح باززنده سازی محله ام قصر بصره رویکرد توسعه پایدار پرداخته است. روش پژوهش در این مقاله از گونه توصیفیتحلیلی و کاربردی است. اطلاعات پایه، بر اساس مطالعات کتابخانه ای و پژوهش های میدانی» گردآوری شده است. اینتحقیق بر آن است تا با محافظت و بهبود ساختار و باززنده سازی بافت تاریخی با توجه به اصول و مبانی مرمتی سطحاجتماعی و گردشگری منطقه موردنظر را ارتقا دهد. دستاوردهای تحقیق نشان می دهد در حفاظت جامع بافت روستای امقصر، با تاکید بر قابلیت های فرهنگی, تاریخی آن می توان رضایت ساکنین بافت را جلب نمود و اشتیاق بیشتری نسبت بهماند گاری در بافت در آن ها ایجاد کرد درنتیجه حیات اجتماعی و کالبدی بافت را حفظ نمود.

Keywords:

باززنده سازی , بافت تاریخی , ام قصر , بصره , توسعه پایدار