تحلیل ساختاری تفصیلی منطقه گسلی دهاقان (جنوب باختری اصفهان)

پهنه سنندج - سیرجان به عنوان کمربند دگرشکلی با روند شمال غرب - جنوب شرق دارای ساختارهای پویا در اثر همگرایی صفحات عربی- اورسیا در بخش سرزمینی ایران است. در اینجا با مطالعه زمین ساخت مرتبط با فعالیت گسل دهاقان در ۶۰ کیلومتری جنوب باختر شهر اصفهان با استفاده از تلفیق دانش سنجش از دور و برداشتهای صحرایی روند ساختارهای منطقه تجزیه و تحلیل شد. گسل معکوس دهاقان با امتداد شمال غرب- جنوب شرق و شیب به سمت جنوب باختر دارای مولفه حرکت راست بر است. رز دیاگرام کلیه شکستگی ها و روند لایه بندیها در منطقه به دست آمده از مطالعات سنجش از دور بر روی تصاویر ماهواره ای، نشان دهنده هماهنگی هندسی گسل معکوس دهاقان با چین خوردگی واحدها می باشد. همچنین مناطق باچگالی شکستگی بالا، با مناطق دارای چشمه های کارستی منطقه مطابقت تقریبی دارد. با توجه به نتایج این مطالعه، شواهد قابل توجهی در واحدهای رسوبی جوان، نشان دهنده فعال بودن دگرشکلی و کج شدگی فعال نوزمین ساختی در منطقه است. آهک-های کرتاسه بالایی که در سرتاسر منطقه گسلی دهاقان رخنمون دارند تحت تاثیر شکستگی های ناشی از این گسل تا اندازه ای کارستی شده اند و شاهد آن وجود دره های خشک کارستی و کارن های کوچک و بزرگی است که در تمام سنگ های آهکی منطقه مشاهده می شوند. علاوه بر این چشمه های کارستی متعددی در راستای منطقه گسلی ظاهر شده اند. در هر حال، عدم وجود چشمه بزرگ کارستی و همچنین عوارض مورفولوژیکی مهم (مانند فروچاله، گودی مسدود، کارن های عمیق و پلیه) بیانگر توسعه یافتگی نسبتا کم کارست در منطقه است.

Keywords:

سنندج سیرجان , گسل معکوس دهاقان , شکستگی , نوزمین ساخت , کارست