چگونگی مساله نبودن وجود خدا در قرآن کریم از منظر علامه طباطبایی

برهان ها در علم خداشناسی یا بر اصل وجود خداست، یا بر یگانگی او و یا برهان بر خالقیت او و مانند. از نظر فیلسوفان، اصل وجود خدا براساس قاعده «ما لا سبب» بدیهی است و براهین مثبته تنبیه بر امر بدیهی است. برهان هایی که در علم کلام و فلسفه بر وجود خدا اقامه می شود، یا اولا و بالذات بر وجود فی نفسه خدا نیست و یا اگر برهان بر وجود فی نفسه او باشد، برهان تنبیهی بوده و وجود او نیازی به اثبات ندارد. قرآن کریم از منظر علامه طباطبایی مشتمل بر براهینی در خداشناسی است. اما هیچ یک از آنها بر برهان وجود فی نفسه خدا نیستند؛ چراکه وجود خدا در قرآن بدیهی تلقی می شود و حتی برهان تنبیهی بر اصل وجود او هم اقامه نشده است و آیات ناظر به براهین یا برای اثبات توحید و یکتایی خدای متعال است و یا اثبات بر خالقیت اوست و یا سایر اوصافی او و هیچ یک از آنها دال بر اصل وجود خدای متعال نیستند.

Keywords:

قرآن کریم , اثبات وجود خدا , برهان , علامه طباطبایی