فرایندهای واجی در گویش بادرودی -اریسمانی

گویش بادرودی- اریسمانی یکی از گویش های مرکزی ایران است که در گمنامی و غربت به سر برده و به حیات خود ادامه می دهد. این گویش آن چنان از نگاه پژوهشگران پنهان مانده، که کمتر کسی آن را شناخته و راجع به آن تحقیقات علمی انجام داده است اما مطالعات میدانی و نگاهی هر چند گذرا حکایت از آن دارد که فرآیند واجی در این گویش از اهمیت خاصی برخوردار بوده و یکی از شاخصه های ممتاز آن به شمار می رود. گویشوران این گویش، واژ ه های دخیل را کمتر به صورت اصلی پذیرفته اند بلکه با تغییر برخی از واج ها یا حذف و افزایش آن ها واژه ای بر آن مبنا ساخته و به کار برده اند. با توجه به این که با تغییر هر یک از مصوت ها و صامت ها، واژه ای جدید به موازات زبان فارسی معیار خلق می شود که می تواند بر غنای زبان و ادب فارسی و شیوه واژه سازی بیفزاید؛ بررسی فرایندهای واجی گویش بادرودی- اریسمانی نیز زوایای پنهان این گویش را آشکار کرده و رابطه تنگاتنگ آن با زبان فارسی معیار را مشخص خواهد نمود.

Keywords:

قلب