بررسی رابطه معنویت و هوش هیجانی با پرخاشگری در دانشجویان دانشگاه گیلان

پرخاشگری و مدیریت آن یکی از مسایل شایع در بین دانشجویان می باشد. پرخاشگری می تواند تحت تاثیر عوامل مختلفی باشد. با توجه به اهمیت این موضوع، این مطالعه با هدف بررسی رابطه معنویت و هوش هیجانی با پرخاشگری در دانشجویان انجام شد.این مطالعه توصیفی-مقطعی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل دانشجویان کارشناسی و کارشناسی ارشد دانشگاه گیلان در سال ۱۴۰۳ بودند. در این مطالعه ۱۹۰ نفر به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای مشارکت داشتند. مقیاس ارزیابی معنویت درمانی، مقیاس هوش هیجانی، و مقیاس پرخاشگری اجرا شد. تحلیل داده ها در نرم افزار آماری SPSS-۲۷ با استفاده از روش-های آماری ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون انجام شد. بین معنویت و پرخاشگری (۷۱۰/۰-**) رابطه ی منفی و معناداری وجود دارد یعنی هرچقدر میزان معنویت در افراد بالاتر باشد میزان پرخاشگری هم کاهش می یابد. و همچنین یافته های دیگر نشان داد که بین هوش هیجانی و پرخاشگری (۷۱۹/۰-**) ارتباط منفی معنادار وجود دارد. یعنی هرچه میزان هوش هیجانی در افراد بالاتر برود پرخاشگری در آنها کاهش می یابد. نتایج تحلیل رگرسیون حاکی از آن بود که به ترتیب معنویت و هوش هیجانی براساس ضریب R۲ در مجموع بیش از ۵۰ درصد از واریانس متغیر پرخاشگری را تبیین کردند. یافته ها نشان دادهرچه نقش معنویت پررنگترشود مدیریت پرخاشگری هم آسانتر خواهد بودو هرقدر هوش هیجانی افراد بالاتر باشد میزان کنترل و مدیریت پرخاشگری بالاتر خواهد شد چرا که نتایج نشان داد با افزایش دو مولفه ی هوش هیجانی و معنویت در افراد پرخاشگری کاهش میابد. در مجموع می توان نتیجه گرفت که معنویت و هوش هیجانی دو مولفه ی اساسی و تاثیر گذار در کنترل ، مدیریت و کاهش پرخاشگری در بین دانشجویان می باشند. بر این اساس اجرای مداخلات آموزشی و درمانی با هدف کاهش پرخاشگری و مدیریت آن برای دانشجویان پیشنهاد می گردد.

Keywords:

معنویت , هوش هیجانی , پرخاشگری