اثربخشی آموزش ارتباط بدون خشونت والد -کودک بر دلبستگی ایمن کودک-والد و پرخاشگری کودکان پیش دبستانی در شهرستان مبارکه

هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش ارتباط بدون خشونت والد -کودک بر دلبستگی ایمن کودک-والد و پرخاشگری کودکان پیش دبستانی در شهرستان مبارکه بود. این پژوهش از نظر هدف کاربردی است و به لحاظ روش نیمه آزمایشی با دو گروه آزمایش و کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه کودکان دختر و پسر ۴-۶ ساله و مادران آنها در شهرستان مبارکه در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ به تعداد ۹۱۰ نفر تشکیل دادند. حجم نمونه با توجه به طرح پژوهش، برای هر گروه آزمایش و کنترل ۱۵ نفر و در مجموع ۳۰ نفر در نظر گرفته شد که به صورت تصادفی ساده در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. ابتدا پیش آزمون از هردو گروه آزمایش و کنترل گرفته شد. ابزارگردآوری دادها، پرسشنامه دلبستگی ایمن طبقه های Q دلبستگی واترز و دین (۱۹۸۵) و پرسشنامه پرخاشگری باس و پری (۱۹۹۲) بود. سپس جلسات آموزش ارتباط بدون خشونت والد-کودک طی ۱۰ جلسه آموزشی و تقریبا هر جلسه ۹۰ دقیقه برای دانش آموزان و ۶ جلسه ۹۰ دقیقه ای برای مادران گروه آزمایش برگزار شد. در نهایت پس آزمون گرفته شد. آزمون فرضیه ها با استفاده از تحلیل کوواریانس و نرم افزار آماری spss نسخه ۲۳ انجام شد. نتایج پژوهش در سطح خطای کمتر از ۰۵/۰ نشان داد که آموزش ارتباط بدون خشونت والد -کودک بر دلبستگی ایمن کودک-والد کودکان پیش دبستانی در شهرستان مبارکه تاثیر معنادار دارد. آموزش ارتباط بدون خشونت والد -کودک بر پرخاشگری کودکان پیش دبستانی در شهرستان مبارکه تاثیر معنادار دارد. با توجه به نتایج می توان از این آموزش به منظور بهبود روابط بین والدین و کودکان و همچنین کاهش پرخاشگری و خشم آنها کمک نمود.

Keywords:

ارتباط بدون خشونت والد –کودک , دلبستگی ایمن کودک-والد , پرخاشگری , کودکان پیش دبستانی