تاثیر هوشمندسازی مدارس بر مهارت های خودتنظیمی دانش آموزان

به کارگیری گسترده فناوری اطلاعات و ارتباطات در فرآیند آموزش، همزمان با تحول در رویکردهای آموزشی در جهان، زمینه شکل گیری مدارس هوشمند را فراهم آورده است. یادگیری های مبتنی بر فناوری های نوین اطلاعاتی، با ایجاد تغییرات بنیادین در مفاهیم آموزش سنتی، توانسته است بسیاری از ناکارآمدی های نظام های آموزشی را رفع کرده و دگرگونی های اساسی را در آموزش به وجود آورد.این پژوهش به دنبال نقش هوشمندسازی مدارس بر مهارت های خودتنظیمی دانش آموزان انجام گرفت. مطالعه حاضر با توجه به هدف از نوع مطالعات بنیادی و از نظر ماهیت، توصیفی از نوع علی مقایسه ای (پس رویدادی) است. جامعه آماری تحقیق شامل کلیه دانش آموزان مدارس هوشمند و سنتی پسرانه و دخترانه هفتم و هشتم مشهد می باشند که با استفاده از نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای و نمونه گیری تصادفی ساده در نهایت با ۲۴۰ دانش آموز دختر و پسر پرسشنامه تکمیل گردید. به منظور گردآوری اطلاعات از پرسشنامه مهارت های خودتنظیمی (پیتریچ و دگروت، ۱۹۹۰) استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها، از تحلیل واریانس چندمتغیری (مانووا) و آزمون t گروه های مستقل استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که مهارت های خودتنظیم در دانش آموزان مدارس هوشمند بیشتر از دانش آموزان مدارس سنتی می باشد. دانش آموزان مدارس هوشمند در مولفه های باورهای انگیزشی (شامل خودکارآمدی و ارزش گذاری درونی به استثنای اضطراب امتحان) و راهبردهای یادگیری خودتنظیمی (شامل راهبردهای شناختی و فراشناختی) و نمره کلی مهارت های خودتنظیم میانگین بالاتری نسبت به دانش آموزان مدارس سنتی داشته اند.

Keywords:

هوشمندسازی مدارس , مهارت های خودتنظیمی , دانش آموز