اثرات محافظتی دی اکسید گوگرد بر نارسایی حاد کلیوی در موش های صحرایی نر

مقدمه: جنتامایسین (GM) موجب القای نارسایی حاد کلیوی در انسان می گردد و همچنین به عنوان یک روش مناسب برای القای نارسایی کلیوی حاد در مطالعات بر روی حیوانات آزمایشگاهی استفاده می گردد. در مطالعات اخیر گاز دی اکسید گوگرد (SO۲) که به عنوان یک آلوده کننده شایع هوا شناخته می شود، به عنوان یک آنتی اکسیدان مطرح می باشد. جهت کاهش آسیب های عملکردی و بافتی، از SO۲ به عنوان آنتی اکسیدان در این مطالعه استفاده گردید.مواد و روش ها: موش های صحرایی به چهار گروه تقسیم شدند: ۱- گروه شم، ۲- گروه GM (۱۰۰ mg/kg, i.p)، ۳- گروه GM + SO۲ (۵ µg/kg i.p) و ۴- گروه GM + SO۲  (۱۰ µg/kg i.p). نمونه های ادرار ۲۴ ساعته، خون، بافت کلیه در روز هشتم جمع آوری گردید.نتایج: تزریق جنتامایسین موجب افزایش کسر دففعی سدیم و پتاسیم، BUN و کراتینین پلاسما و کاهش جریان ادرار و کلیرنس کراتینین در مقایسه با گروه شم گردید. همچنین در گروه جنتامایسین مالون دی آلدهید (MDA) بافت کلیه افزایش و گلوتاتیون کاهش یافت. تزریق SO۲ با دوز ۵ µg/kg i.p تاثیر معنی داری بر BUN، کسر دفعی سدیم و MDA نسبت به گروه جنتامایسین نداشت. در این گروه کراتینین، کسر دفعی پتاسیم کاهش و جریان ادرار، کلیرنس کراتینین و گلوتاتیون (GSH) بافت کلیه در مقایسه با گروه جنتامایسین افزایش داشتند.تزریق SO۲ با دوز ۱۰ µg/kg i.p موجب افزایش در جریان ادرار، کلیرنس کراتینین و GSH بافت کلیه و کاهشBUN ، کراتینین، کسر دفعی سدیم و پتاسیم و MDA بافت کلیه در مقایسه با گروه جنتامایسین گردید. درمان با هر دو دوز SO۲ موجب کاهش مرگ آپوپتوزیس سلول ها در بافت کلیه در مقایسه با گروه جنتامایسین گردید.نتیجه گیری: SO۲ موجب کاهش آسیب های ناشی از جنتامایسین در نارسایی حاد کلیوی گردید.مقدمه: جنتامایسین (GM) موجب القای نارسایی حاد کلیوی در انسان می گردد و همچنین به عنوان یک روش مناسب برای القای نارسایی کلیوی حاد در مطالعات بر روی حیوانات آزمایشگاهی استفاده می گردد. در مطالعات اخیر گاز دی اکسید گوگرد (SO۲) که به عنوان یک آلوده کننده شایع هوا شناخته می شود، به عنوان یک آنتی اکسیدان مطرح می باشد. جهت کاهش آسیب های عملکردی و بافتی، از SO۲ به عنوان آنتی اکسیدان در این مطالعه استفاده گردید. مواد و روش ها: موش های صحرایی به چهار گروه تقسیم شدند: ۱- گروه شم، ۲- گروه GM (۱۰۰ mg/kg, i.p)، ۳- گروه GM + SO۲ (۵ µg/kg i.p) و ۴- گروه GM + SO۲  (۱۰ µg/kg i.p). نمونه های ادرار ۲۴ ساعته، خون، بافت کلیه در روز هشتم جمع آوری گردید. نتایج: تزریق جنتامایسین موجب افزایش کسر دففعی سدیم و پتاسیم، BUN و کراتینین پلاسما و کاهش جریان ادرار و کلیرنس کراتینین در مقایسه با گروه شم گردید. همچنین در گروه جنتامایسین مالون دی آلدهید (MDA) بافت کلیه افزایش و گلوتاتیون کاهش یافت. تزریق SO۲ با دوز ۵ µg/kg i.p تاثیر معنی داری بر BUN، کسر دفعی سدیم و MDA نسبت به گروه جنتامایسین نداشت. در این گروه کراتینین، کسر دفعی پتاسیم کاهش و جریان ادرار، کلیرنس کراتینین و گلوتاتیون (GSH) بافت کلیه در مقایسه با گروه جنتامایسین افزایش داشتند. تزریق SO۲ با دوز ۱۰ µg/kg i.p موجب افزایش در جریان ادرار، کلیرنس کراتینین و GSH بافت کلیه و کاهشBUN ، کراتینین، کسر دفعی سدیم و پتاسیم و MDA بافت کلیه در مقایسه با گروه جنتامایسین گردید. درمان با هر دو دوز SO۲ موجب کاهش مرگ آپوپتوزیس سلول ها در بافت کلیه در مقایسه با گروه جنتامایسین گردید. نتیجه گیری: SO۲ موجب کاهش آسیب های ناشی از جنتامایسین در نارسایی حاد کلیوی گردید.