یادگیری اجتماعی در آموزش و پرورش: رویکردهای مشارکتی برای کسب دانش

مدل های آموزشی سنتی، که اغلب با آموزش معلم محور و مشارکت منفعل دانش آموز مشخص می شوند، ممکن است دانش آموزان را به اندازه کافی برای دنیای مشارکتی و به هم پیوسته فزاینده قرن بیست و یکم آماده نکنند. نظریه یادگیری اجتماعی، که بر یادگیری از طریق مشاهده و تعامل با دیگران تاکید دارد، چارچوب ارزشمندی را برای ترویج رویکردهای یادگیری مشارکتی در آموزش ارائه می دهد. این مقاله به بررسی زیربنای نظری نظریه یادگیری اجتماعی، به ویژه نظریه شناختی اجتماعی آلبرت بندورا می پردازد. این روش های مختلف اجرای استراتژی های یادگیری مشارکتی را در محیط های آموزشی متنوع بررسی می کند و مزایا و چالش های بالقوه مرتبط با این رویکردها را برجسته می کند. این مقاله همچنین نقش فناوری در تسهیل و گسترش فرصت های یادگیری مشارکتی را مورد بحث قرار می دهد. در نهایت، تاثیر بالقوه یادگیری اجتماعی بر ارتقای تفکر انتقادی، ارتباط، و مهارت های اجتماعی-عاطفی ضروری برای موفقیت در یک جامعه جهانی را بررسی می کند.

Keywords:

نظریه یادگیری اجتماعی , یادگیری مشارکتی , نظریه شناختی اجتماعی , یادگیری همتایان , یادگیری مشارکتی