تاثیر آموزش مهارت های ارتباطی بر خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان

این پژوهش به بررسی تاثیر آموزش مهارت های ارتباطی بر خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان می پردازد. این مطالعه از طریق مرور ادبیات جامع، تحقیقات موجود در زمینه آموزش مهارت های ارتباطی در محیط های آموزشی و تاثیرات آن بر شایستگی درک خود دانش آموزان در ارتباطات تحصیلی را بررسی می کند. روش های درگیر در این مطالعه شامل فراتحلیل مطالعات تجربی، مرورهای سیستماتیک و مرورهای فرا تحلیلی با تمرکز بر رابطه بین آموزش مهارت های ارتباطی و خودکارآمدی تحصیلی بود. یافته ها نشان می دهد که بین برنامه های آموزشی مهارت های ارتباطی و سطح خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان، ارتباط مثبت ثابت وجود دارد. به طور خاص، مشخص شده است که اجرای مداخلات آموزشی مهارت های ارتباطی به طور قابل توجهی باعث افزایش اعتماد دانش آموزان به توانایی آنها برای برقراری ارتباط موثر در زمینه های تحصیلی می شود که منجر به بهبود عملکرد تحصیلی و رضایت کلی از تجربیات آموزشی آنها می شود. نتایج بیشتر بر اهمیت گنجاندن آموزش ارتباطی در برنامه درسی برای تجهیز دانش آموزان به ابزارهای لازم برای موفقیت تحصیلی و حرفه ای تاکید می کند. در نتیجه، این مطالعه بر نقش حیاتی مهارت های ارتباطی در تقویت خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان تاکید می کند و بر ارزش ادغام آموزش ارتباطی در برنامه های درسی آموزش عالی تاکید می کند. یافته ها به درک ما از عوامل موثر بر موفقیت تحصیلی دانش آموزان کمک می کند و راه هایی را برای تحقیقات آینده برای کشف استراتژی های نوآورانه برای آموزش و ارزیابی مهارت های ارتباطی در محیط های آموزشی پیشنهاد می کند.

Keywords:

مهارت های ارتباطی , خودکارآمدی تحصیلی , آموزش , دانش آموزان , ارتباط مثبت.