تاثیر محیط تحصیلی بر خودکارآمدی دانش آموزان

این بررسی تاثیر محیط آموزشی بر باورهای خودکارآمدی دانش آموزان را که یک عامل تعیین کننده حیاتی برای موفقیت و رفاه تحصیلی است، بررسی می کند. از طریق تجزیه و تحلیل جامع ادبیات موجود، این مقاله به بررسی عوامل مختلف در محیط آموزشی می پردازد، از جمله جو کلاس، تعاملات معلم و دانش آموز، روابط همسالان، شیوه های آموزشی، مکانیسم های بازخورد، استراتژی های تعیین هدف و فرآیندهای خودتنظیمی. روش ها شامل مرور سیستماتیک مطالعات تجربی منتشر شده در مجلات با داوری همتا، با تمرکز بر تحقیقاتی بود که رابطه بین عوامل محیط آموزشی و باورهای خودکارآمدی دانش آموزان را بررسی می کرد. یافته ها نشان می دهد که محیط های یادگیری مثبت و حمایتی به سطوح بالاتر خودکارآمدی در بین دانش آموزان کمک می کند، انگیزه، مشارکت و تاب آوری را تقویت می کند. راهبردهای آموزشی موثر، مانند ارائه بازخورد سازنده، تعیین اهداف واقع بینانه و ارتقای خودتنظیمی، نقش مهمی در شکل گیری باورهای خودکارآمدی دانش آموزان ایفا می کند. این بررسی با برجسته کردن پیامدها برای عملکرد و سیاست آموزشی، با تاکید بر اهمیت ایجاد محیط های یادگیری فراگیر و توانمند برای حمایت از توسعه خودکارآمدی دانش آموزان، به پایان می رسد. جهت های تحقیقاتی آینده نیز برای تقویت بیشتر درک و مداخلات با هدف ارتقای خودکارآمدی دانش آموزان در محیط های آموزشی شناسایی شده اند.

Keywords:

محیط آموزشی , خودکارآمدی , دانش آموزان , راهبردهای آموزشی , مشارکت.