تدریس معلم با شیوه های فعال و مبتنی بر تجربه

این مقاله به بررسی اثربخشی روش های تدریس فعال و مبتنی بر تجربه در افزایش نتایج یادگیری دانش آموز می پردازد. این مطالعه از یک طرح تحقیق ترکیبی استفاده کرد که شامل نمونه ای متشکل از ۲۰۰ دانش آموز از محیط های آموزشی متنوع بود. این روش ها شامل اجرای یادگیری مشارکتی، وظایف حل مسئله، شبیه سازی و سفرهای میدانی بود. داده ها از طریق پیش و پس ارزیابی، مشاهدات کلاسی و نظرسنجی از دانش آموزان جمع آوری شد.یافته ها نشان داد که استفاده از روش های تدریس فعال منجر به افزایش مشارکت دانش آموز و درک عمیق تر موضوع می شود. یادگیری مشارکتی و وظایف حل مسئله به ویژه در پرورش مهارت های مشارکتی و توانایی های تفکر انتقادی موثر بود. به طور مشابه، روش های تدریس مبتنی بر تجربه، مانند سفرهای میدانی و شبیه سازی ها، فرصت هایی را برای دانش آموزان فراهم می کند تا دانش نظری را در زمینه های دنیای واقعی به کار ببرند و در نتیجه انتقال دانش و مهارت های تفکر انتقادی را بهبود بخشند.این یافته ها پیامدهای قابل توجهی برای معلمان و موسسات آموزشی دارد. ترکیبی از روش های تدریس فعال و مبتنی بر تجربه می تواند محیط های یادگیری پویا و جذاب ایجاد کند که منجر به افزایش نتایج یادگیری دانش آموز می شود. این مطالعه توصیه می کند که معلمان این روش ها را در شیوه های آموزشی خود ادغام کنند و موسسات آموزشی نیز مولفه های تجربی را در برنامه درسی در نظر بگیرند. تحقیقات بیشتری برای کشف اثرات بلندمدت و شرایط خاص برای اجرای موثر این روش های آموزشی مورد نیاز است.

Keywords:

روش های تدریس فعال , روش های تدریس مبتنی بر تجربه , نتایج یادگیری دانش آموز , یادگیری مشارکتی , مهارت های تفکر انتقادی.