ارتباط روانشناسی مثبت نگر با افزایش بهره وری در آموزش و پرورش

انگیزش به عنوان یک فرآیند روانی برای انجام کار در نظر گرفته می شود که علاوه بر پاداش یا مجازات، عاملی برای تحریک افراد در دستیابی به هدف می باشد، محققان دریافتند که گاهی اوقات تاثیر عوامل داخلی در انجام وظایف بیشتر از عوامل خارجی است. بر این اساس انگیزه را می توان به انگیزه درونی و انگیزه بیرونی متمایزکرد. انگیزه درونی حالت، انگیزشی است که در آن کارکنان دارای علاقه و تمایل بیشتری برای انجام کار نسبت به دریافت پاداش دارند.کارکنان با انگیزه درونی بالا تلاش بیشتری را برای انجام وظایف، استقامت در برابر موانع و جستجو راه حل های خلاقانه برای حل مشکلات بکار می گیرند.در دستگاه آموزش و پرورش که هدف آن تربیت و تعلیم نسل آینده است و به جهتی در فراهم سازی نیروی کار آموزش دیده نیز عمل می نماید، عناصر و عوامل چندی تاثیرگذار و نقش آفرین هستند. آموزش دادن به کارکنان در زمینه های مختلف می تواند موجب افزایش کارایی، بهره وری و رضایت شغلی افراد شود. بهره وری تلاشی برای زندگی بهتر افراد جامعه و فلسفه و دیدگاهی مبتنی بر استراتژی بهبود مهم ترین هدف سازمان را تشکیل می دهد که اگر با رویکرد مثبت نگری همراه شود، می تواند منجر به بهبود بهره وری در سازمان شود و موجب می شود نیروی انسانی بهتر فکر کند بیندیشد بیافریند نوآوری کند و نگرش سیستمی پیدا کند. جهت دستیابی به این مهم پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر روانشناسی مثبت نگر بر افزایش بهره وری در آموزش و پرورش انجام شد. آموزش و پرورش، کلید فتح آینده است و از دیر باز انتظار از آموزش و پرورش آن بوده که انسان های فردا را تربیت کند و نسل امروز را برای زندگی در جامعه ی فردا آماده سازد. بنابراین ضرورت دارد برنامه ریزان و سیاست گذاران آموزشی، معلمان و مسوولان آموزش و پرورش، الزامات و مقتضیات زندگی فردا را بشناسند تا بتوانند دانش و بینش لازم را در کودکان و جوانان برای فعالیت در جامعه فردا پرورش دهند . در راستای این سیاست، شناسایی ویژگی های آموزش و پرورش کارآ و اثر بخش از اهمیت خاصی برخوردار است.

Keywords:

انگیزش درونی , سرمایه روانشناختی , خلاقیت کارکنان , بهره وری , آموزش و پرورش