مطالعه اثرات رویکرد مسئله محور بر توانایی های ارتباطی در دانش آموزان ابتدایی

رویکرد مسئله محور به عنوان یک رویکرد آموزشی فعال و تعاملی شناخته می شود که در آن یادگیری از طریق حل مسائل واقعی و چالش های پیچیده انجام می شود. این روش، به جای تمرکز بر انتقال صرف اطلاعات، بر توسعه توانایی های حل مسئله و تفکر انتقادی تاکید دارد. در سال های اخیر، توجه به توانایی های ارتباطی به عنوان یکی از اجزای کلیدی یادگیری در مقطع ابتدایی افزایش یافته است. توانایی های ارتباطی، از جمله گفت وگو، شنیدن، و بیان ایده ها، برای موفقیت در تحصیل و زندگی آینده بسیار مهم هستند. روش های سنتی آموزش عمدتا بر انتقال اطلاعات و یادگیری محفوظات تمرکز دارند که ممکن است به اندازه کافی توانایی های عملی و ارتباطی دانش آموزان را تقویت نکند. از طرفی، رویکرد مسئله محور به طور خاص برای ارتقاء توانایی های تفکر انتقادی و توانایی های حل مسئله طراحی شده است، اما تاثیر آن بر توانایی های ارتباطی دانش آموزان ابتدایی هنوز به طور کامل مورد بررسی قرار نگرفته است. توسعه توانایی های ارتباطی در دوران ابتدایی پایه گذار موفقیت های آتی در تحصیل و زندگی حرفه ای است. رویکرد مسئله محور، به دلیل ساختار مشارکتی و تعامل محور خود، می تواند به شکل موثری به ارتقاء این توانایی ها کمک کند. این مقاله به بررسی تاثیر رویکرد رویکرد مسئله محور بر توانایی های ارتباطی دانش آموزان مقطع ابتدایی می پردازد. در این مطالعه، تحلیل و ارزیابی اثرات رویکرد مسئله محور بر توانایی های ارتباطی شامل گفت وگو، شنیدن و بیان ایده ها انجام می شود. با توجه به اهمیت توانایی های ارتباطی در موفقیت تحصیلی و اجتماعی کودکان، این تحقیق به بررسی چگونگی بهبود این توانایی ها از طریق روش های آموزشی فعال و تعاملی می پردازد. نتایج این مطالعه می تواند به آموزگاران و برنامه ریزان آموزشی کمک کند تا روش های موثرتری را برای تقویت توانایی های ارتباطی دانش آموزان طراحی کنند و به ارتقاء کیفیت آموزش در مقاطع ابتدایی کمک نماید.

Keywords:

رویکرد مسئله محور , توانایی های ارتباطی , روش آموزش , دانش آموزان , دوره ابتدایی