بررسی نقش میانجی گر شفقت بر خود در رابطه بین استرس فرزندپروری و انطباق با نقش مادری در مادران نوزادان نارس بستری در بخش مراقبت های ویژه نوزادان

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش میانجی گر شفقت بر خود در رابطه بین استرس فرزندپروری و انطباق با نقش مادری در مادران نوزادان نارس بستری در بخش مراقبت های ویژه نوزادان انجام شد. روش ها: در این مطالعه مقطعی، ۱۲۲مادر نوزاد نارس مراجعه کننده به بخش مراقبت های ویژه نوزادان بیمارستان مدنی شهر خرم آباد، بیمارستان چمران شهر بروجرد و نرگس شهر دورود در سال ۱۴۰۱بررسی شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه انطباق با نقش مادری در مادران نوزادان نارس، پرسشنامه شفقت خود و پرسشنامه استرس فرزند پروری بود. اطلاعات پس از جمع آوری وارد نرم افزار SPSS نسخه ۲۵ شد. جهت بررسی رابطه و همبستگی بین متغیر از ضریب همبستگی اسپیرمن و برای بررسی رابطه واسطه ای از روش بارون و کنی استفاده شد. سطح معناداری تمام آزمونها ۰۵/۰ در نظر گرفته شد.یافته ها: نتایج مطالعه حاضر نشان داد بین انطباق با نقش مادری با استرس فرزندپروری ارتباط معنی دار منفی و بین انطباق با نقش مادری و شفقت به خود ارتباط معنی دار مثبت وجود دارد بدین معنی که هر چه انطباق با نقش مادری افزایش پیدا می کند شفقت به خود در مادران افزایش و استرس فرزندپروری کاهش پیدا می کند. همچنین بین استرس فرزندپروری و شفقت به خود در مادران نوزادان نارس بستری در بخش مراقبت های ویژه، ارتباط منفی معنی دار وجود دارد به این صورت که هر چه استرس فرزندپروری افزایش پیدا کند شفقت به خود در مادران کاهش پیدا می کند. اثر واسطه ای شفقت به خود در رابطه بین انطباق با نقش مادری و استرس فرزنداوری نیز تایید شد.نتیجه گیری: براساس نتایج، بین انطباق با نقش مادری با استرس فرزندپروری ارتباط معنی دار منفی، بین انطباق با نقش مادری و شفقت به خود ارتباط معنی دار مثبت و بین استرس فرزندپروری و شفقت به خود، ارتباط منفی معنی دار وجود داشت. لذا پیشنهاد می شود در مادرانی که نوزاد نارس آنان در بعد از زایمان در بخش مراقبت های ویژه نوزادان بستری میگردد اقداماتی در جهت افزایش شفقت به خود به منظور افزایش انطباق با نقش مادری و کاهش استرس فرزند پروری انجام شود.

Keywords:

شفقت بر خود , استرس فرزندپروری , انطباق با نقش مادری