نقش اثربخشی یادگیری سازگار با مغز در تفکر قطعی نگر دانش آموزان مقطع اول متوسطه شهر مشهد

این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی یادگیری سازگار با مغز در تفکر قطعی نگر و خودارزیابی دانش آموزان مقطع اول متوسطه شهر مشهد صورت گرفته است. روش تحقیق شبه آزمایشی و از طرح پیش آزمون – پس آزمون با دو گروه کنترل و آزمایش بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان پسر پایه هفتم شهر مشهد در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ بودند که نمونه در دسترس پژوهش شامل ۴۰ نفر از دانش آموزان بود. جهت اندازه گیری متغیر پژوهش از پرسشنامه تفکر قطعی نگر یونسی (۱۳۸۳) استفاده شد. ابتدا هر دو گروه مورد پیش آزمون قرار گرفتند، سپس مداخله آزمایشی بر روی دو گروه آزمایش به مدت دو ماه اجرا شد، پس از پایان مداخله هر دو گروه مورد پس آزمون قرار گرفتند. یافته های تحقیق با استفاده از روش تحلیل کوواریانس تجزیه وتحلیل شد. نتایج پژوهش نشان داد که یادگیری سازگار با مغز تاثیر بسزایی در بهبود تفکر قطعی نگر دانش آموزان داشته است. لذا می توان نتیجه گرفت که آگاهی معلم از ساختار و کارکرد مغز و نیز استفاده بهینه از آن و در نظر داشتن شاخص های تاثیرگذار مثبت و منفی بر آن، به طراحی شیوه مناسب تدریس و نیز ارائه طرح درس های بر پایه این روش کمک بسزایی کرده است. به علاوه، معلم و دانش آموزان با آگاهی از تاثیر فشار روانی بر مغز و یادگیری، در ایجاد محیط یادگیری مطلوب و بدون استرس و نیز حذف عوامل به وجود آورنده استرس و فشار روانی(پاداش بیرونی، رقابت شدید و...) بسیار موثر بودند.

Keywords:

یادگیری سازگار با مغز , تفکر قطعی نگر , دانش آموزان