اثربخشی بسته آموزش والدین مبتنی بر براون در واکنش پذیری هیجانی، تحول مثبت نوجوانی، مسئولیت پذیری و شادی نوجوانان ۱۲ تا ۱۵ سال خارج از کنترل والدین

هدف پژوهش حاضر اثربخشی مدل آموزش والدین مبتنی بر براون در واکنش پذیری هیجانی، تحول مثبت نوجوانی، مسئولیت پذیری و شادی نوجوانان ۱۲ تا ۱۵ سال خارج از کنترل والدین بود. روش پژوهش نیمه ازمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون و دوره ی پیگیری دوماهه همراه با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه والدین دارای نوجوانان ۱۲ تا ۱۵ سال خارج از کنترل و فرزندانشان در شهر اصفهان در تابستان ۱۴۰۰ بود. بدین منظور از طریق درج فراخوان در مراکز مشاوره و دعوت به شرکت در پژوهش، به شیوه نمونه گیری در دسترس و با در نظر گرفتن ملاک های خروج و ورود، تعداد ۴۰ نفر انتخاب و بصورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل( ۲۰ نفر آزمایش، ۲۰ نفر کنترل) گمارده شدند. افراد گروه آزمایش به مدت ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای در دوره آموزشی شرکت کردند؛ اما برای گروه کنترل، مداخله ای صورت نگرفت. ابزار اندازه گیری شامل پرسشنامه های واکنش پذیری هیجانی ماتو و نوک (۲۰۰۸)، تحول مثبت نوجوانی گلدوف و همکاران (۲۰۱۴)، مسئولیت پذیری سالکوسکیس و همکاران (۲۰۰۰)، شادی آرگیل، مارتین و کرسلند (۱۹۸۹) و تعارض والد –فرزندی مورای و اشتراوس (۱۹۹۰) بودند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش آماری تحلیل واریانس امیخته در نرم افزار SPSS-۲۴ استفاده شد. نتایج نشان داد، مدل آموزش والدین براون بر متغیرهای واکنش پذیری هیجانی، تحول مثبت، مسئولیت پذیری و شادی نوجوانان ۱۲ تا ۱۵ سال خارج از کنترل والدین تاثیر معنادار دارد و و اثرات آموزش در در طول زمان ثابت باقی مانده است (۰۱/۰p<).

Keywords:

شادی