اثر بخشی آموزش گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT)بر اضطراب اجتماعی و خود توانمند سازی دانش آموزان
Publish place: Journal of Social Psychology، Vol: 11، Issue: 67
Publish Year: 1402
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 36
This Paper With 17 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JPSCH-11-67_007
تاریخ نمایه سازی: 29 مرداد 1403
Abstract:
در سال های اخیر منابع استرس زا و محیط های نامساعد رو به افزایش است. از سوی دیگ، اضطراب اجتماعی و خود توانمند سازی همواره مشکلی مهم در دانش آموزان محسوب می شود. پژوهش حاضر با هدف تعیین بررسی اثر بخشی آموزش گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) بر اضطراب اجتماعی و خود توانمند سازی دانش آموزان انجام شد. روش پژوهش حاضر، از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با دوره پیگیری (۳ ماهه) با گروه آزمایشی و گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان پسر پایه دوازدهم شهر خوی در سال تحصیلی ۱۴۰۱- ۱۴۰۰ بود. به منظور انتخاب آزمودنی ها به شیوه تصادفی با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای ۴۰ نفر به صورت تصادفی انتخاب شدند و در دو گروه آزمایش (۲۰ نفر) و گروه گواه (۲۰ نفر) جایگزین شدند. برنامه مداخله ای آموزش گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد به گروه آزمایش مدت ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای آموزش داده شد اما گروه گواه در لیست انتظار باقی ماند. برای جمع آوری داده ها در این پژوهش از پرسشنامه اضطراب اجتماعی کانور و همکاران (۲۰۰۰) و پرسشنامه خود توانمند سازی فلنر و همکاران (۱۹۹۰) استفاده شد. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس اندازه های مکرر در نرم افزار ۲۳ spss -تحلیل شدند. نتایج نشان داد که آموزش گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر اضطراب اجتماعی (۷۸/۱۹F=،۰۰۱/۰P=) و مولفه های آن، ترس (۴۲/۷F=،۰۰۱/۰P=)، اجتناب (۶۸/۶F=،۰۰۱/۰P=)، ناراحتی فیزیولوژیک (۰۹/۷F=،۰۰۱/۰P=) و متغیر خود توانمند سازی (۰۱/۱۵F=،۰۰۱/۰P=) و مولفه های آن، کفایت شناختی (۲۶/۹F=،۰۰۱/۰P=)، کفایت انگیزشی (۱۰/۵F=،۰۰۱/۰P=)، کفایت هیجانی (۰۱/۸F=،۰۰۱/۰P=) و کفایت رفتاری (۸۲/۹F=،۰۰۱/۰P=) موثر بود. لذا پیشنهاد می شود که این برنامه توسط متولیان آموزش و پرورش و نهادهای تربیتی جهت طراحی برنامه های آموزشی و بهبود دستاوردهای آموزشی مورد استفاده قرار بگیرد.
Keywords:
Authors
امیر یکانی زاد
کارشناس ارشد روانشناسی تربیتی، دانشکده علوم انسانی و تربیتی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران
اکبر سلیمان نژاد
استادیار گروه روانشناسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
مجتبی وضعی
دانشجوی دکتری برنامه ریزی درسی، دانشکده علوم انسانی و تربیتی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران
مریم منظری
کارشناس ارشد آموزش ابتدایی،دانشکده علوم انسانی و تربیتی،واحد ارومیه، دانشگاه آزاد اسلامی، ارومیه، ایران