آزمونی تجربی در سنجش رابطه دین داری و مشارکت سیاسی

جوهره کلیدی در اجتماعات نوین؛ اندیشه حق مدنی تعیین سرنوشت برای شهروندان را به رسمیت می شناسد و به نوعی برگفتمان محدودیت قدرت حاکمان متمرکز می شود که تجلی این تحدید قدرت حاکمان، در گرو مشارکت شهروندان، خاصه جمعیت دانشجویان به عنوان مسئولان آتی اداره جامعه بوده است. پژوهش حاضر با هدف؛ آگاهی از رابطه ابعاد دین داری و مشارکت سیاسی در بین دانشجویان دانشگاه های چمران و آزاداسلامی اهواز انجام گرفته است. برای این هدف، از روش پیمایش و ابزار پرسشنامه استفاده شده و تعداد ۳۹۰ نفر از دانشجویان دو دانشگاه اهواز به عنوان نمونه تحقیق، انتخاب و موردمطالعه قرار گرفتند. چهارچوب تئوریک پژوهش، بر محوریت اندیشه های هانتر و لنسکی قرار گرفته است. توزیع و داده های حاصل، براساس نرم افزار SPSS ۲۳ مورد تحلیل واقع شد. یافته های پژوهش، گویای آن است که ارتباط معناداری میان ابعاد دین داری و مشارکت سیاسی دانشجویان هر دو دانشگاه و به ویژه در میان دانشجویان دختران بوده است.در این میان رابطه بعد پیامدی دین داری با مشارکت سیاسی ( r= ۰/۴۲ ) دارای بیش ترین ضریب همبستگی و رابطه بین بعد مناسکی دین داری با مشارکت سیاسی، دارای کم ترین ضریب همبستگی ( r= ۰/۲۱ ) بوده است. یافته های پژوهش، گویای آن است که ارتباط معناداری میان ابعاد دین داری و مشارکت سیاسی دانشجویان هر دو دانشگاه و به ویژه در میان دانشجویان دختران بوده است.در این میان رابطه بعد پیامدی دین داری با مشارکت سیاسی ( r= ۰/۴۲ ) دارای بیش ترین ضریب همبستگی و رابطه بین بعد مناسکی دین داری با مشارکت سیاسی، دارای کم ترین ضریب همبستگی ( r= ۰/۲۱ ) بوده است.

Keywords:

دین داری , ابعاد دین داری مشارکت سیاسی , رفتار انتخاباتی , همکاری سیاسی.