نقش احساس تنهایی و درماندگی روان شناختی در پیش بینی رفتارهای آسیب به خود دردختران فراری

دوره نوجوانی از حساس ترین و سرنوشت سازترین مراحل زندگی فرد و دوره ی گذر از کودکی به بلوغ وبزرگسالی است. نوجوانی دوره ای سرشار از تغییرات و چالش ها است، که با آگاهی افراد در این دوره می توان زمینه پیشرفت را ایجاد کرد و چالش ها را به فرصت بهینه برای پیشرفت تبدیل کرد. هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش احساس تنهایی و درماندگی روان شناختی در پیش بینی رفتارهای آسیب به خود در دختران نوجوان فراری بود. این پژوهش به لحاظ روش توصیفی و از نوع همبستگی بود.جامعه آماری پژوهش دختران مراجعه کننده به اورژانس اجتماعی شهر اصفهان در نیمه نخست سال ۱۴۰۲بودندو تعداد۹۵نفر به روش نمونه گیری هدفمندانتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه آسیب به خود (سانسون، و یدرمن و سانسو، ۱۹۹۸)، پرسشنامه احساس تنهایی اجتماعی عاطفی بزرگسالان (دیتوماسو، برانن و بست ،۲۰۰۴)که شامل ۳زیر مقیاس (تنهایی خانوادگی،تنهایی رمانتیک ،تنهایی اجتماعی )،پرسشنامه درماندگی روانشناختی(لاویباند و لاویباند، ۱۹۹۵) که شامل ۳زیر مقیاس (اضطراب ،افسردگی ،استرس ) بود. یافته ها : به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون همزمان استفاده شد. در این مطالعه میانگین سن شرکت کنند گان ۹۵/۱۵ و انحراف معیار ۴/۱ بود .یافته ها نشان دادکه احساس تنهایی و درماندگی روانشناختی با رفتارهای آسیب به خود رابطه مثبت و معنادار دارد( .(P<۰/۰۵ نتایج نشان داد که اختلالاتی روانی از جمله اضطراب ،افسردگی و استرس که در حال حاضر بسیار شایع شده است در نوجوان باعث رفتارهای خودجرحی و آسیب به خود شود از طرفی احساس تنهایی و مخصوصا تنهایی خانوادگی و اجتماعی می تواند باعث اقدام به رفتارهای خود آسیب رسان در نوجوانان باشد به طوری که نوجوانان پس از خودجرحی احساس آرامش می کنند .