مرکز نگهداری کودکان بی سر پرست با رویکرد رشد شخصیتی مبتی بر نظریه اریک اریکسون در آمل

معماری به عنوان رشته ای که کیفیت فضایی و محیط را برای ما تعریف می کند قادر است با برخوردی صحیح با موضوع و با در نظر گرفتن شرایط استفاده کنندگان به ایده ای صحیح دست یابد و آن را در قالب طراحی مناسب اجرا کند .به این ترتیب توجه ما به این مراکز و فضاهای مورد نظر در راستای این هدف و معماری آنها معطوف می شود . بررسی آمارهای سازمان بهزیستی و نیز بررسی مراکز موجود بیانگر کمبود مراکز نگهداری از این کودکان است . مراکز موجود فاقد استانداردهای لازم و نیز امکانات و تجهیزات مورد نیاز میباشد . این مراکز عموما ساختمانهایی هستند که هیچ یک برای این منظور طراحی نشده اند و فضاهای لازم ناگزیر از تقسیم بندی فضاهای موجود در بنا بدون توجه به ابعاد و استانداردها ایجاد شده اند و این کودکان در آن فضاها گنجانده شده اند .فضا و محیط هم در پرورش جسمی و هم رشد روحی روانی کودکان تاثیر گذار است .لذا این مراکز می بایست ویژگیهای خاصی داشته باشند که طراحان این فضاها باید آنها را در نظر داشته باشندبا توجه به موارد ذکر شده طراحی مجموعه ای اقامتی -مراقبتی با امکانات و استانداردهای لازم برای کودکان بی سرپرست مد نظر قرار گرفته که بتواند در رشد شخصیتی کودکان بی سرپرست تاثیر گزار باشد.

Keywords:

مرکز نگهداری کودکان بی سرپرست , رویکرد رشدشخصیتی , نظریه اریک اریکسون , شهر آمل