تحلیل درد حرص محمود و مذموم از دیدگاه مولوی

یکی از دردهای محمود و مذموم در دستگاه فکری مولوی، درد حرص است، مولوی با توجه به وجه رحمانی انسان، درد حرص محمود را باعث دوام و قوام این عالم، موجب به فعلیت درآمدن استعدادهای بالقوه آدمی و فراهم شدن زمینه های رشد و شکوفایی مادی و معنوی انسان می داند. در نقطه مقابل با توجه به وجه شیطانی انسان، درد حرص مذموم را موجب عدم اعتدال شخصیت، مایه هلاکت و نابودی، پوشاننده حقیقت و ضد عقلانیت معرفی می کند. لذا این مقاله به روش تحلیلی به واکاوی قوه حرص در اندیشه مولوی می پردازد؛ با این نتیجه که مولوی تحت تاثیر آموزه های قرآنی، قوه حرص در نهاد آدمی را نیروی انگیزشی خدادادی می داند که انسان ها باید ضمن ایجاد تعادل بین دو ساحت خویش، قوه حرص را تصعید ببخشند و به مجاری امور متعالی همچون: عشق، ایثار، کارهای خیر و .... هدایت کنند تا زمینه صعود روحانی و معنوی خود را فراهم آورند.

Keywords:

مولوی , عرفان , درد , حرص محمود , حرص مذموم