ترتیبات امنیتی غرب آسیا و تاثیر آن بر امنیت جمهوری اسلامی ایران (از منظر مکتب کپنهاگ)

هدف پژوهش حاضر بررسی ترتیبات امنیتی غرب آسیا و تاثیر آن بر امنیت جمهوری اسلامی ایران از منظر مکتب کپنهاگ است. پژوهش بر این فرضیه استوار است که: «رویکرد امنیتی ایران در غرب آسیا، مشارکت محور است؛ به نحوی که پیوند امنیت با توسعه، و بویژه توسعه اقتصادی، اجتماعی و سیاسی در اولویت آن قرار داشته است». روش پژوهش توصیفی تحلیلی بوده و برای تحلیل موضوع، از نظریه امنیتی «باری بوزان» و «الی ویور» استفاده شده است. نتایج نشان داد، جمهوری اسلامی ایران به دنبال سیاست تنش زدایی در منطقه غرب آسیا است. این هدف محقق نمی شود، مگر از طریق همکاری همه جانبه دولت های غرب آسیا با یکدیگر. در واقع ایران با این تنش زدایی ها قصد دارد، اولا، جایگاه خود را در منطقه غرب آسیا تحکیم بخشد، و ثانیا، از نقش آفرینی فزاینده قدرت های فرامنطقه ای در منطقه غرب آسیا کاهش دهد، تا در نهایت آنها را از منطقه حذف نماید. جمهوری اسلامی ایران برخلاف رویه معمول در سیاست بین الملل، اصل را بر روابط میان دولتی قرار نمی دهد و توجه و اولویت خود را، بخصوص در غرب آسیا، بر ملت های منطقه معطوف نموده است. «دفاع از دور» و «عمق راهبردی» از مولفه های قدرت جمهوری اسلامی است، امتداد عمق راهبردی گاهی اوقات از واجبات کشور هم واجب تر است. لذا، عمق راهبرد جمهوری اسلامی برای مبارزه با تروریسم، محدود به داخل و مرز ها نیست، بلکه هر تهدید جدی علیه صلح، امنیت ملی و منطقه ای را با حضور قانونی خود، یعنی به خواست دولت ها، پاسخ می دهد. به صورت کلی، راهبرد و رویکرد امنیتی جمهوری اسلامی ایران، طرح قدرت های فرامنطقه ای را خنثی، تروریست ها را سرکوب کرده و امنیت ملی خود را تامین کرد.

Keywords:

امنیت , غرب آسیا , جمهوری اسلامی ایران , مکتب کپنهاگ , امریکا , سیاست خارجی