الگوسازی تربیت سیاسی رسمی با رویکرد تربیت کنشگران آگاه و فعال سیاسی (انتگرال) در جمهوری اسلامی ایران

پژوهش حاضر در راستای دستیابی به الگویی متناسب با نیازهای سیاسی حال و آینده جمهوری اسلامی ایران کوششی برای پاسخ دادن به این پرسش است که: الگوی تربیت سیاسی متناسب با تجریه تاریخی و نیازهای حال و آینده جمهوری اسلامی ایران که منتج به تربیت کنشگران سیاسی آگاه و فعال گردد، دارای چه مولفه ها و ویژگی هایی است؟ در این پژوهش از روش پدیدارشناسی تفسیری که تفسیر از پدیده ها را تصریح می کند، آنگونه که در چشم اندازهای مختلف از سوی افراد درک می شوند؛ و نیز به کارگیری چارچوب نظری انتگرال عدم طرد، پذیرش تکثرگرایی، ایجاد فضای بین الاذهانی و به رسمیت شناختن دیگری استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان داد، الگوی تربیت سیاسی حاصل از پژوهش حاضر با داشتن ویژگی های منحصربه فرد می تواند به طور همزمان با نگاه از چهار منظر عینی، ذهنی، بیناعینی، بیناذهنی به کنشگر آگاه سیاسی فعال دست یابد. اما به نظر می رسد به دلایلی چون نگاه به الگوی غربی، شرقی یا اسلامی و سایر الگوها، و ناکارآمدی هر یک از الگوها، تربیت سیاسی منجربه کنشگری آگاهانه و فعالانه سیاسی نشده است. لذا، مهم ترین سازوکار و بایسته های الگوی تربیت سیاسی که می تواند منجربه کنشگری آگاهانه و فعالانه سیاسی در جمهوری اسلامی ایران شود، مطابق رویکرد چارچوب نظری انتگرال است که به واسطه همزمان نگاه کردن از این چهار منظر حاصل می شود.

Keywords:

تربیت سیاسی رسمی , کنشگران آگاه , کنشگران فعال سیاسی , روش انتگرال , جمهوری اسلامی ایران