بررسی و تبیین محورها و گام های ارزشیابی توصیفی

پژوهش حاضر با هدف بررسی محورها و گام های ارزشیابی توصیفی انجام شد. سنجش و ارزشیابی جزئی جداییناپذیر از فرآیند یاددهی و یادگیری محسوب می گردد که از طریق آن می توان میزان مسیر طی شده تا رسیدن به اهداف آموزشی را مشاهده نمود. به عبارتی یکی از مهمترین فعالیت هایی است که در جریان جاری تعلیم و تربیت و به دور از هرگونه شرایط نگران کننده، اضطراب آور و تنش زا، انتظار می رود که اتفاق افتد. شیوه های سنتی ارزشیابی ساختاری انعطاف ناپذیر داشته و محدودیت های زیادی را برای دانش آموزان ایجاد می کردند و علاوه بر آن تاکید روش های سنتی مبنی بر انتقال معلومات و محفوظات بود و این موضوع باعث می شد تا جرقه هرگونه رشد فکری، ابتکار و اکتشاف در دانش آموز خاموش شود. به این شکل دانش آموز نمی توانست بین مطالبی که آموخته و مسائل بیرونی ارتباطی برقرار کند. در حالی که ارزشیابی توصیفی سعی کرده با ایجاد تغییر در ساختار نظام ارزشیابی آن را انعطاف پذیرتر نماید و به این شکل با شیوه ها و علایق یادگیری متفاوت انطباق پیدا کند. زیرا به درک این موضوع مهم رسیده است که کودکان در یادگیری فعال به سر می برند و باید در کلاس آزاد باشند تا بتوانند آنگونه که دوست دارند مطالب را بیاموزند. نوع پژوهش، کاربردی و شیوه بررسی آن نیز توصیفی- تحلیلی می باشد. همچنین از شیوه مطالعه منابع کتابخانه ای برای جمع آوری اطلاعات و داده های پژوهش، استفاده شده است. نتایج بیانگر آن که ارزشیابی توصیفی در شش محور در نظام ارزشیابی تغییر و تحول ایجاد نموده که بسیاری از مشکلات و کاستی های ارزشیابی سنتی را برطرف می نماید. همچنین آگاهی از اهداف و انتظارات، جمع آوری اطلاعات، تحلیل، تفسیر و داوری، تصمیم گیری و بازخورد گام هایی هستند که برای رسیدن به اهداف ارزشیابی توصیفی باید طی شوند.

Keywords:

آموزش و پرورش , ارزشیابی , ارزشیابی توصیفی , تدریس , یادگیری.