شناسایی و الویت بندی شاخص های موثر در مدیریت بهره برداری پایدار از پارک های جنگلی دست کاشت (مطالعه موردی:پارک جنگلی چیتگر)

امروزه حجم فعالیت های بشر و تاثیر آن در محیط زیست از چنان ابعادی برخوردار شده است که حوزه نفوذ آلودگی ها و تخریب محیط زیست به اقصی نقاط جهان رسیده است. فضاهای سبز نقش تعیین کننده ای در حمایت از سیستم های اجتماعی واکولوژیکی شهر دارد. اگرچه عوامل و رویداد های موثر در فرهنگ و وضع اجتماعی مردم در گذشته سبب فراموش شدن امر تفریح و عدم توجه به مشکلات آن گردیده است، اما تحلیل نیروها و عوامل مربوط به تقاضای تفریح و تفرج در کشور نشان می دهد که این نیاز به سرعت رو به افزایش است. از آن جا که مدیریت بهینه پارک های جنگلی دست کاشت به عنوان فضای سبز درون شهری تنها بر پایه توان سنجی محیط برای این کاربری و سازگاری آن با ناحیه مورد نظر جهت مقابله با آسیب های آن به عنوان جزیی از برنامه جامع مدیریت محیط زیستی امکان پذیر است، لذا در تحقیق حاضر به بررسی و شناسایی شاخص های موثر در مدیریت بهره برداری پایدار از پارک جنگلی چیتگر تهران پرداخته شد. نتایج به دست آمده از این تحقیق بیانگر آن است که پارک جنگلی چیتگر به عنوان یک فضای تفریحی و گردشگری نقش مهمی در برآوردن نیازهای گردشگران در تهران دارد که البته نیازمند تمهیداتی جهت افزایش کیفیت و جذب بیشتر استفاده کنندگان می باشد که با ارائه راهکارهایی در راستای گردشگری پایدار و توسعه پایدار، می توان نیازهای گردشگری فراغتی مردم و گردشگران را در این طبیعت جنگلی برطرف ساخت.

Keywords:

پارک جنگلی چیتگر , شاخص بهره برداری پایدار , مدیریت محیط زیست , توسعه پایدار