بررسی ماهواره ها و سنجنده های شناسایی کننده گرد و غبار و هواویزها

امروزه فناوری سنجش از دور در مطالعه های مربوط به هواویزها و ذرات گرد و غبار کاربرد فراوانی دارد و به دلیل وسعت منطقه ای که مورد پایش قرار می دهد، همواره به عنوان یکی از کارآمدترین روش ها در مطالعه ی هم زمان پدیده های مختلف اقلیمی، اتمسفری و فرآیندهای هیدرولوژیکی مد نظر محققان بوده است. این فناوری تصاویری با پوشش و تکرار زیاد در زمان های مختلف فراهم می سازد و به همین دلیل می توان از آن برای پایش هواویزها و ذرات گرد و غبار استفاده کرد. سنجنده های مختلفی برای تشخیص هواویزها و گرد و غبار وجود دارد که در این مقاله به بررسی برخی از این سنجنده ها شامل MODIS، SEVIRI، OMI، POLDER-P، MISR، MERIS و AVHRR پرداخته شده است. نتایج بررسی ها نشان داد که MODIS به دلیل دارا بودن قدرت طیفی بالا، سنجنده ای پر قدرت برای شناسایی و پایش گرد و غبار است. تصاویر SEVIRI به دلیل زمین ثابت بودن ماهواره، امکان پایش مستمر گرد و غبار را به ما می دهد. سنجنده OMI می تواند در هر دو شرایط ابری و بدون ابر برای تشخیص هواویزها به کار برده شود. POLDER-P برای تشخیص ذرات ریز هواویز و MISR برای تشخیص زود هنگام طوفان گرد و غبار مناسب است. MERIS نیز دارای اندازه گیری های جهانی و AVHRR دارای پوشش جهانی روزانه و قدرت تفکیک مکانی بالا است. در نهایت می توان اشاره کرد که هر کدام از سنجنده ها قابلیت های متفاوتی در تشخیص گرد و غبار و هواویزها دارند که بسته به هدف مطالعه می توان از داده های مربوط به یک سنجنده یا ترکیبی از آن ها استفاده نمود.

Keywords:

Aerosols , Dust , Remote Sensing , Sensor , satellite