بررسی اثر زمان اندازه گیری در تعیین مدار اولیه با فرض داشتن یک ایستگاه زمینی

امروزه با رشد تعداد ماهواره های ارتفاع پایین و همچنین افزایش روزافزون کاربردهای آنها تعیین مدار اولیه۱ اهمیتی دوچندان پیدا میکند. تعیین مدار اولیه ماهواره یک نیاز اساسی برای ماموریتهای فضایی است و روشهای مختلفی برای دستیابی به این هدف ابداع شده است. این مقاله یک مقایسه جامع بین دو روش پرکاربرد تعیین مدار اولیه، روشهای گیبس و هریک - گیبس، ارائه میدهد و در ادامه، دقت و عملکرد این دو روش را در طول زمان مورد بررسی قرار داده تا مناسب بودن آنها برای کاربردهای فضایی مختلف مورد ارزیابی قرار گیرد. روش گیبس، یک تکنیک کلاسیک تعیین مدار اولیه که به دلیل سادگی و کارایی آن شناخته شده است که در آن برای تعیین مدار اولیه ماهواره به سه بردار موقعیت در زمانهای مختلف متکی است. در مقابل، روش هریک - گیبس رویکرد اصلی گیبس را با بسط تیلور جهت اندازه گیری سرعت گسترش داده و دقت بیشتری را ارائه میدهد. جهت این کار، در ابتدا زمان دسترسی ایستگاه زمینی به ماهواره انتخابی مورد بررسی قرار گرفته و سپس در مدتزمان دسترسی، مطابق روشهای تعیین مدار اولیه مذکور تعیین مدار اولیه صورتگرفته و در ادامه به انتشار مدار به کمک خروجیهای این دو روش پرداخته و در پایان، میزان خطای آنها در مقایسه با مدار نزدیک به واقعیت مورد بررسی قرار گرفته و تعیین میشود که درصورتیکه تمامی مشاهدات فقط توسط یک ایستگاه زمینی صورت گیرد کدام روش، دارای درجه اطمینان بالاتری خواهد بود.