بررسی میزان تاثیر زیست محیطی گیاهان دارویی و همچنین کاربرد آن در کوه پایه های سهند

کمبود آب در استان آذربایجان شرقی در سال های گذشته همواره به عنوان یک عامل محدودکننده کشاورزی مطرح بودهاست. یکی از راه حل هایی که برای حل اساسی مشکل کم آبی میتوان مطرح نمود توجه بیشتر به کشاورزی دیم است. زیادبودن میزان تبخیر و تعرق و محدودیت منابع آبی در مناطق خشک و نیمه خشک، توجه بیشتر به مطالعه در مورد اثرات کشتدیم بر رفتار گیاهان دارویی را ایجاب میکند. به منظور بررسی استقرار، رشد و عملکرد گیاهان دارویی چند ساله شامل گلمحمدی – آویشن – بومادران- مریم گلی- زماری - درمنه ایرانی- اسطوخودوس- آنغوزه و شیرین بیان مورد بررسی قرارگرفت. در شرایط دیم آزمایشی به مدت سه سال در قالب طرح بلو کهای کامل تصادفی (RCBD) در ۳ تکرار در منطقه کوهسهند اجراء گردید تا سازگارترین گونه ها نسبت به خشکی مشخص گردد. در طی فصل رشد، آماربرداری مورفولوژیک و نیزنمونه برداری های لازم برای اندازه گیری شاخص های رشد انجام پذیرفت.یافته ها نشان داد که کاشت گونه های سنجد، زیتون و آویشن کرمانی در تابستان سال اول به دلیل طول دوره خشکی بالا،موفق نبوده و گیاهان خشک گردیدند. هر چند در سال اول گونه های (آویشن باغی، بومادران، مریم گلی، رزماری واسطوخودوس) توانستند به رشد خود ادامه دهند اما در سال دوم، عدم بارندگی در زمان مناسب (اوایل بهار و تابستان) منجربه خشک شدن و حذف گونه ها گردید. گونه های مقاوم به خشکی که توانستند شرایط سخت سالهای مورد آزمایش را طیکنند شامل (گل محمدی با ۸۵ %، آویشن دنایی با ۶۰ %، درمنه ایرانی با ۷۷ % ، آنغوزه و شیرین بیان با ۱۰۰ زنده مانی) باشرایط اقلیمی منطقه سازگار بودند. نتایج بدست آمده نشان داد تاج پوشش گونه های چند ساله مستقر شده با افزایش سن افزایش یافت. بیشترین ماده خشک در گونه های آویشن دنایی، آنغوزه و درمنه ایرانی به ترتیب معادل ۱۸۸ ، ۶ / ۱۳۵ و ۱۶ گرم در متر مربع و از سال سوم بدست آمد.وزن خشک ریشه شیرین بیان معادل ۳ / ۱۷۳ گرم در متر مربع و بیشترین تعداد گل در گل محمدی از سال سوم معادل ۳۱ عددحاصل شد.

Keywords:

گیاهان دارویی , زیست محیطی , کاربرد