مدیریت بحران (نقش آموزش همگانی در مدیریت بحران حریق)

نگرش سنتی در زمینه مدیریت بحران آتش سوزی، بر این باور بود که مدیریت بحران یعنی فرونشاندن آتش، به این معنیکه مدیران بحران در انتظار خراب شدن امور می نشینند و پس از بروز ویرانی سعی می کنند تا ضرر ناشی از خرابی ها را محدودسازند، ولی به تازگی نگرش به این موضوع عوض شدده است بر اساس معنای اخیر، همواره باید مجموعه ای از طرح ها و برنامه هایعملی برای مواجهه با تحولات احتمالی آینده در داخل سازمان ها تنظیم شود و مدیران باید درباره اتفاقات احتمالی آینده بیندیشند وآمادگی رویارویی با وقایع پیش بینی نشده را کسب کنند. یکی از این طرح ها و برنامه های عمللی، آموزش و مشارکت شهروندان دربرنامه های مختلف ایمنی شهری است این طرح با توجه به بررسی نمونه های اقدامات صورت گرفته در کشورهای پیشرفته، ازجمله اقدامات کم هزینه با بازدهی بسیار بالا و موثر محسوب می شود با توجه به اینکه این امر در کشور ایران به عنوان یکی از کمرنگ ترین مسایل در تصمیم گیری ها مدنظر است و نتیجه این امر وجود ضعف فرهنگ ایمنی در بین شهروندان ایرانی است، ضرورتابه بررسی نقش آموزش و به دنبال آن مشارکت شهروندان در پیشگیری از حریقهای احتمالی می پردازد بر اساس ابعاد و اهداف،نوع تحقیق کاربردی - توسعه ای و با توجه به ماهیت موضوع، روش انجام پژوهش، توصیفی و تحلیلی می باشد. در پایان، نتایج اینبررسی نشان می دهد که آموزش عمومی و افزایش آگاهی جامعه با شیوه های مختلف از مهم ترین جنبه ی فعالیت های پیشگیرانهبرای تامین ایمنی در شهرها می باشد.

Keywords:

مشارکت شهروندی , آموزش , کنترل حریق , پیشگیری , فرهنگ ایمنی