ارتباط فرهنگ ایمنی ، مدیریت بحران با سطح تاب آوری در سازمان آتشنشانی تهران

پژوهش حاضر، با هدف بررسی ارتباط فرهنگ ایمنی ، مدیریت بحران و سطح تاب آوری در سازمان آتشنشانی تهران به روش توصیفیتحلیلی انجام شد. جامعه آماری این پژوهش را تعدادی از کارکنان سازمان آتشنشانی تهران به تعداد ۱۷۰ نفر تشکیل داد، که از میانآنها با استفاده از جدول کرجسی و مورگان به روش نمونه گیری تصادفی ساده تعداد ۱۲۲ نفر برای شرکت در این پژوهش انتخابشدند. ابزار اصلی این تحقیق از سه نوع پرسشنامه تشکیل شده است. و شامل پرسشنامه استاندارد سطح تابآوری دیویدسون(۲۰۰۳)، ۲۵ سوال و پرسشنامه مدیریت بحران مادسیچ وهمکاران (۲۰۰۵) شامل ۳۸ و پرسشنامه فرهنگ ایمنی در برگرفته ازپرسشنامه استاندارد دنینسون که شامل ۴۰ سوال در قالب طیف پنج گزینه ای لیکرت براساس گزینه های (بسیار کم، کم، متوسط،زیاد و بسیارزیاد) بود. که روایی آن توسط تعدادی از پاسخگویان تایید شد و پایایی آنها با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب۸۵ / ۰ ، ۸۷ / ۰ ، ۸۶ / ۰ برآورد شد. تجزیه تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار spss با نسخه ۲۲ در سطح آمار توصیفی و آمار استنباطیشامل ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون گام به گام و کواریانس انجام شد. نتایج حاصل از این تحلیل نشان داد که بین سطح تابآوری و فرهنگ ایمنی با مدیریت بحران رابطه مثبت و معناداری در سطح ۹۹ درصد وجود دارد.همچنین نتایج نشان داد که ضریبهمبستگی چندگانه (R) بین سطح تاب آوری و فرهنگ ایمنی با مدیریت بحران در سازمان آتشنشانی تهران با ۷۶۳ / ۰ است، کهبیانگر همبستگی بالا بین بین ضریب همبستگی بین سطح تاب آوری و فرهنگ ایمنی با مدیریت بحران در سازمان آتشنشانی تهراناست. ضریب تعیین ((R(۲) برابر با ۵۸۲ / ۰ است. بدین معنی که ۲ / ۵۸ درصد از تغییرات متغیر وابسته توسط متغیرهای مستقل تحقیق،یعنی سطح تاب آوری و فرهنگ ایمنی قابل پیش بینی است و بقیه تغییرات مربوط به متغیرهای دیگری است .

Keywords:

بحران , فرهنگ ایمنی , تاب آوری , سازمان آتش نشانی تهران