رابطه سبک های ارتباطی زوجین با دلزدگی زناشویی از طریق میانجی گری انعطاف پذیری روانشناختی

زمینه و هدف:هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه سبک های ارتباطی زوجین با دلزدگی زناشویی از طریق میانجی گری انعطاف پذیری روانشناختی است.روش بررسی : روش پژوهش ، همبستگی از نوع توصیفی بود. جامعه آماری کلیه زنان متاهل شهر بهنمیر در سال ۱۴۰۳-۱۴۰۲ به تعداد۴۰۰نفربود.براساس جدول کرجسی ومورگان تعدادنمونه ۱۹۶نفربود که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شد .برای جمع آوری اطلاعات ازمنابع کتابخانه ای، مقالات، کتاب های مورد نیاز و یز از شبکه جهانی اطلاعات وبه منظور جمع آوری داده ها و آزمون فرضیه ها، ازسه پرسشنامه استاندارد سبک های ارتباطی زوجین و دلزدگی زناشویی از طریق میانجی گری انعطاف پذیری روانشناختی استفاده شد.پایایی پرسشنامه ها به ترتیب ۹۴/۰ و ۲۰/۰و ۹۰/۰ است به منظور تجزیه و تحلیل داده های ، از روش آمار توصیفی و استنباطی استفاده شد. در سطح توصیفی از شاخصه های میانگین انحراف معیار و درصد و فراوانی و در آمار استنباطی از تحلیل معادلات ساختاری بااستفاده از نرم افزار spssوAmos بهره گرفته شد.یافته ها:نتایج پژوهش نشان داد ،با تجزیه و تحلیل داده ها بین سبک های ارتباطی زوجین با دلزدگی زناشویی از طریق میانجی گری انعطاف پذیری روانشناختی رابطه معنی داری وجوددارد.بحث و نتیجه گیری: بین سبک های ارتباطی زوجین با دلزدگی زناشویی از طریق میانجی گری انعطاف پذیری روانشناختی رابطه معنی داری وجوددارد.

Keywords:

سبک های ارتباطی زوجین , دلزدگی زناشویی , انعطاف پذیری روانشناختی , شهربهنمیر