رابطه بین رشد قضاوت اخلاقی با مسئولیت پذیری و عملکرد تحصیلی دانش آموزان شهرستان صفا شهر

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین رشد قضاوت اخلاقی با مسئولیت پذیری و عملکرد تحصیلی دانش آموزان بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر و پسر پایه نهم صفاشهر که در سال تحصیلی ۱۳۹۶-۱۳۹۷ مشغول به تحصیل بودند، می باشد. نمونه آماری پژوهش حاضر متشکل از ۱۶۵ نفر بود که نمونه گیری در این پژوهش به صورت تصادفی از نوع خوشه ای چند مرحله ای انجام شد. به این صورت که از بین مدارس، سه مدرسه متوسطه اول پسرانه و سه مدرسه متوسطه اول دخترانه به صورت کاملا تصادفی انتخاب شد و از هر مدرسه یک کلاس بصورت تصادفی انتخاب شد و پرسشنامه های مسئولیت پذیری کردلو (۱۳۹۳)، پرسشنامه رشد قضاوت اخلاقی رست (۱۹۷۹) و برای سنجش عملکرد تحصیلی از معدل دانش آموزان روی آنان اجرا شد و داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد که بین مقیاس سوم، غیبت و تاخیر آزمودنی با معمای اخلاقی اول، بین عزت نفس در مقیاس چهارم با معمای اخلاقی سوم، بین نمره کل مقیاس چهارم با معمای اخلاقی اول، بین احساس تعلق و مسئولیت (تعهد بیرونی) و نمره کل مقیاس پنجم با معماهای اخلاقی، بین مسئولیت (تعهد درونی) با معمای اخلاقی اول رابطه معناداری وجود دارد. بین رشد قضاوت اخلافی با عملکرد تحصیلی رابطه مستقیم و معناداری وجود دارد.

Keywords:

رشد قضاوت اخلاقی , مسئولیت پذیری , عملکرد تحصیلی