تاثیر آموزش بردباری بر پرخاشگری و سرسختی روانشناختی دانش آموزان

هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی تاثیر آموزش بردباری بر پرخاشگری و سرسختی روانشناختی دانش آموزان پایه دوازدهم شهر سراوان می باشد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان پایه دوازدهم شهرستان سراوان می باشد که تعداد آن ها بنابر آمار سمی آموزش و پرورش شهرستان سراوان ۱۶۰۰ نفر برآورد شده است. از روش نمونه گیری تصادفی ساده استفاده شد. طی این روش نمونه گیری، دو کلاس متشکل از ۴۰ دانش آموز از جامعه مورد نظر انتخاب گردیدند که از این بین، یک کلاس به گروه آزمایشی (۲۰ نفر) و یک کلاس به گروه کنترل (۲۰ نفر) اختصاص یافت. معیار ورود در گروه آزمایش، شامل دانش آموزان پسر پایه دازدهم بوده است که به تشخیص معلمان و با استفاده از پرسشنامه ی پرخاشگری باس و پری (۱۹۹۲)، و پرسشنامه سرسختی روانشناختی کیامرائی، نجاریان و مهرابی زاده (۱۳۷۷) دارای بیشترین امتیاز در میزان پرخاشگری و کمترین در سرسختی روانشناختی باشند و دانش آموزان و اولیای آنها، برای شرکت در طرح رضایت داشته باشند. عدم همکاری دانش آموزان برای شرکت در طرح، معیار خروج در نظرگرفته شده است. برای جمع آوری داده ها از دو پرسشنامه استاندارد استفاده شد. برای بررسی پرخاشگری از پرسشنامه پرخاشگری باس و پری (۱۹۹۲) و همچنین برای بررسی سرسختی روانشناختی دانش آموزان از پرسشنامه سرسختی روانشناختی کیامرائی، نجاریان و مهرابی زاده (۱۳۷۷) استفاده شده است. برای بررسی نرمال بودن داده ها از آزمون کولموگروف اسمیرنوف و برای تحلیل داده ها از آزمون های لوین و تحلیل کواریانس استفاده شده است. نتایج تجزیه و تحلیل نشان داد که آموزش بردباری در کاهش پرخاشگری و افزایش سرسختی روانشناختی دانش آموزان پایه دوازدهم شهر سراوان تاثیر معنادار دارد.

Keywords:

آموزش بردباری , پرخاشگری , سرسختی روانشناختی