مقایسه نقش خانواده و فضای مجازی در تربیت کودکان با محوریت هویت و امید

اگرچه دستیابی به هویت موضوعی است که هریک از افراد باید به تنهایی برای آن تلاش کنند، با این حال امروزه شرایط فرهنگی– اجتماعی و به خصوص تاثیر خانواده و فضای مجازی در شکل گیری هویت همه افراد تاثیر دارد. بخش عمده ای از هویت در دوران کودکی و نوجوانی در خانواده شکل می گیرد. افراد برای آنکه در دوران نوجوانی هویت مستقلی کسب کنند، باید دوران کودکی خوبی را در کنار خانواده پشت سر گذاشته باشند تا ورود او به نوجوانی با آسیب کمتری همراه باشد. زمانی یک نوجوان احساس صلاحیت، عزت نفس، اعتماد به نفس و شایستگی خواهد کرد که در کودکی چنین احساسی را از خانواده دریافت کرده باشد. اگر این اتفاق نیفتد، ورود به دوران نوجوانی با آسیب همراه خواهد بود. کودکی ونوجوانی سن آموزش دیدن و تاثیرپذیری و یک فرصت مهم برای شناخت واقعیت های دنیا و برنامه ریزی برای قبول مسئولیت و ایفای نقش در بزرگسالی است. باتوجه به فضای امروز کودک و نوجوان ما از منبعی واقعیت را می آموزد که خودش غیر واقعی و مجازی است پس هر چه بنا برای زندگی واقعیش طرح ریزی کند، بیهوده است چون از واقعیت دوراست. پس عمر مخاطب کاربری تلف شده و انرژی و شور دوره طلایی زندگیش را در جایی خرج کرده که نه تنها هیچ کمکی برای ساخت آینده اش نمی کند، بلکه فضا را برای ساختن هویت های غیر واقعی فراهم کرده و او را به غیر واقعی بودن عادت داده است. در این پژوهش به مقایسه نقش خانواده و فضای مجازی در تربیت کودکان با محوریت هویت و امید پرداخته می شود.

Keywords:

خانواده , فضای مجازی , تربیت , هویت , امید