مواجهه با رنج در بیماران تحت تهویه مکانیکی بستری در بخش مراقبت های ویژه

مقدمه: بیماران تحت تهویه مکانیکی بستری در بخش های مراقبتهای ویژه به علت شرایط خاص خود در موقعیت خاصی ازرنج به سر می برند. با توجه به اینکه هدف اصلی مراقبت پرستاری، ارتقای سلامت و تسکین رنج بیمار می باشد لذا پرستارانبیش از پیش به توسعه درک خود از رنج روی آورده اند. در این میان بیماران تحت تهویه مکانیکی در اولویت اینگونه تحقیقاتقرار دارند. از این رو مطالعه ی حاضر با هدف تبیین چگونگی مواجهه بیماران تحت تهویه مکانیکی با رنج در بخش مراقبت هایویژه انجام شد .روش : پژوهش حاضر یک مطالعه گراندد تئوری است که در طی سالهای ۱۳۹۳ تا ۱۳۹۶ در مشهد انجام شد. مشارکت کنندگانشامل ۱۵ بیمار هوشیار تحت تهویه مکانیکی بخش مراقبت های ویژه ی بیمارستانهای دولتی شهر مشهد و نیز ۱۱ نفر از پرسنل)شامل ۷ پرستار، ۲ کمک بهیار و ۲ پزشک( شاغل در این بخش ها بوده که در ابتدا به روش نمونه گیری هدفمند و در ادامه بهروش نمونه گیری نظری انتخاب شدند. جمع آوری داده ها با استفاده از مصاحبه های عمیق نیمه ساختار با مشارکت کنندگانو نیز مشاهده ی بیماران در زمان بودن تحت تهویه مکانیکی انجام شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش اشتراوس وکوربین ۱۹۹۸ و طی سه مرحله ی کدگذاری باز، محوری و انتخابی صورت گرفت.یافته ها: بر اساس تجزیه و تحلیل داده ها " درک زجر فزاینده و تهدید حیات" به عنوان مهمترین دغدغه ی بیماران تحتتهویه مکانیکی هوشیار بخش مراقبت های ویژه و "حفظ مجدانه ی وجود" به عنوان متغیر مرکزی مطالعه، مهمترین راهبردبیماران در مواجهه با این دغدغه شناسایی شدند. در این مطالعه مفهوم " محصور حلقه های هم افزای رنج" به عنوان زمینه وبستر این راهبرد، تقابل جو حمایتگر در مقابل غیر حمایتی به عنوان عامل مداخله گر و از توانمندی و التیام تا رنجوری مضاعفبه عنوان پیامد راهبرد حفظ مجدانه ی وجود تعیین گردید.نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه، چگونگی مواجهه بیماران تحت تهویه مکانیکی بخش مراقبت های ویژه با رنج به طورچشمگیری تحت تاثیر تعامل آنها با پرسنل علی الخصوص پرستاران و نحوه ی مراقبت ارائه شده توسط آنها، مدیریت بخش ومیزان حمایت دریافتی از طرف خانواده شان می باشد.

Keywords:

بیمار تحت تهویه مکانیکی , رنج , گراندد تئوری , مدل مراقبتی