بررسی اثر تحریک الکتریکی عصب از طریق پوست بر شدت سندرمپای بی قرار

زمینه و هدف سندرم پای بی قرار یک اختلال حسی - حرکتی با تمایل شدید به حرکت دادن پاها هنگام استراحت می باشد. امروزه استفاده از روشهای غیر دارویی برای کاهش علائم شدت سندرم پای بی قرار در اولویت است. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر تحریک الکتریکی از طریق پوست بر روی شدت سندرم پای بی قرار در بیماران می باشد. مواد و روشها: مطالعه حاضر از نوع کار آزمایی بالینی میباشد که بر روی ۶۰ بیمار مبتلا به سندرم پای بی قرار مراجعه کننده به مرکز درمانی خصوصی در شهرستان اسفراین بین سالهای ۱۳۹۸ - ۱۴۰۰ نمونه ها با استفاده از بلوکهای جایگشتی به دو گروه آزمون (۳۰) نفر) و گروه کنترل (۳۰ نفر) تخصیص یافتند. مداخله تحریک الکتریکی از طریق پوست با فرکانس ۱۰۰ هرتز در گروه آزمون انجام گرفت و در گروه کنترل فقط لیدها به اندامهای بیمار متصل شدند و کمترین فرکانس برای آن ها در نظر گرفته شد یافته ها: میانگین سنی نمونه ها ۸٫۵۵ - ۴۷٫۸۸ سال بود. اکثر نمونه های مطالعه حاضر موست ۷۰ درصد) و متاهل (۷۳٫۳) درصد بودند. هر دو گروه از نظر ویژگیهای دموگرافیک همگن بودند. با گذشت زمان بین میانگین نمره سندرم پای بی قرار از روز اول تا چهارم بتفکیک در دو گروه مداخله و کنترل تفاوت آماری معنی داری مشاهده گردید (۰.۰۵>p) نتیجه گیری در صورتیکه نتایج مطالعه حاضر با مطالعات دیگر با حجم نمونه بزرگتر تایید شود می توان به بیماران مبتلا به سندرم پای بی قرار توصیه نمود که از دستگاه تحریک الکتریکی از طریق پوست پرتابل در منزل برای کاهش علائم شبانه خود طبق تجویز پزشک معالج استفاده کنند.

Keywords:

تحریک الکتریکی از طریق پوست , سندرم پای بیقرار , اختلالات نورولوژیکی