شناسایی و اولویت بندی زیرساخت های فنی شهر هوشمند با رویکرد ارتقاء سطح زیست پذیری شهر یزد

راهبرد شهر هوشمند می تواند با ترکیب فناوری اطلاعات و ارتباطات با سایر روشهای برنامه ریزی شهری، منجر به یافتن راهحل های نوآورانه ، خلاق و کارآمد در راستای افزایش زیست پذیری شهرها شود. در این راستا پژوهش حاضر با هدف شناسایی و اولویت بندی زیرساخت های فنی شهر هوشمند به منظور ارتقاء سطح زیست پذیری در شهر یزد انجام شد. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از حیث ماهیت و روش توصیفی پیمایشی است . گردآوری دادهها به دو روش اسنادی و میدانی صورت گرفته است . جامعه آماری متشکل از اساتید، کارشناسان، برنامه ریزان و مدیران شهری شهر یزد می باشد که حجم نمونه پنل دلفی به تعداد ۲۵ نفر به روش نمونه گیری هدفمند تعیین شد. شیوه تجزیه و تحلیل دادهها به کمک روش تحلیل عاملی اکتشافی و تاییدی است . یافته های پژوهش نشان داد که از بین معیارهای مورد بررسی ، سه معیار توسعه زیرساخت اینترنت ، سنسورهای شهری و فرآیند تولید مبتنی بر فناوری اطلاعات و ارتباطات به ترتیب با اختصاص بیش ترین بار عاملی به خود (۴۲۳/۱۶، ۲۲۷/۱۳، ۷۶۱/۸)، معیارهای فنی تاثیرگذار در دست یابی به شهر هوشمند جهت ارتقاء سطح زیست پذیری شهر یزد می باشد و بر اساس مقادیر شاخص های نیکویی برازش (۹۳/۰) و نیکویی برازش تعدیل شده (۹۷/۰)، مدل ساختاری پژوهش از برازش قابل قبولی برخوردار است و با دادههای گردآوری شده همخوانی مناسب دارد. بنابراین با در نظر گرفتن نقش زیرساخت های فنی در فرآیند هوشمندسازی شهرها، در شهر یزد نیز به منظور ارتقاء سطح زیست پذیری و درنهایت دست یابی به توسعه پایدار شهری، استراتژی رشد هوشمند به عنوان راهبرد اصلی در انتظامبخشی به شکل پایدار شهر مورد توجه قرار گیرد.

Keywords:

شهر هوشمند , زیرساخت فنی , رویکرد زیست پذیری , شهر یزد