بررسی پایداری ژئوپلمیرهای با پوزولان طبیعی قلیافعال شده در مقابل سیکل های انجماد و ذوب در خاک ریزدانه

از جمله مهمترین دلایل خرابی بتن ها و لایه های روسازی که منجر به ترک خوردگی و در نهایت کاهش مقاومت و کارآمدی آن ها می شود. قرار گرفتن در مقابل سیکل های انجماد و ذوب می باشد. مصالح ژئوپلیمری که به عنوان بتن های نسل سوم در جهان معرفی شده اند. به دلیل مزایای قابل توجه آن ها، جایگزین بهتری در مقایسه با سیمان و آهک در کارهای راهسازی و ساختمان سازی مطرح می باشند. یکی از مصالح ارزان و در دسترس موجود در ایران پومیس می باشد که به علت برخورداری از مواد آلومیناسیلیکات می تواند به عنوان ماده چسباننده مناسب برای استفاده در مصالح ژئوپلیمری مورد استفاده قرار گیرد. در این تحقیق به بررسی اثرات کاهش مقاومت ژئوپلیمرهای ساخته شده با پومیس و قلیافعال کننده سدیم هیدروکسید در مقابل سیکل های انجماد و ذوب پرداخته شده است. زئوپلیمر ها در زمان های عمل آوری ۷، ۱۴، ۲۸ روزه، تحت ۳ دمای عمل آوری؛ دمای اتاق (RT) دمای ۵۰ درجه سانتی گراد (T۵۰) و دمای ۸۰ درجه سانتی گراد (T۸۰) و با دو دانه بندی مختلف پومیس ساخته و در مقابل سیکل های انجماد و ذوب قرار داده و نتایج حاصل مورد بحث و بررسی قرار گرفته اند. نتایج تحقیق نشان می دهند که با افزایش سیکل های انجماد و ذوب نرخ کاهش مقاومت بسیار بیشتر می شود که این کاهش مقاومت در سیکل پنجم بیشترین مقدار را دارد. همچنین درصد کاهش مقاومت نمونه های ساخته شده ژئوپلیمری در مقابل سیکل انجماد و ذوب بطور متوسط با پومیس نوع درشت دانه و ریز دانه تقریبا یکسان می باشد این درصورتی است که استفاده از پومیس ریز دانه باعث افزایش مقاومت بیشتری در مدت عمل آوری یکسان شده است.

Keywords:

ژئوپلیمر , پومیس , قلیافعال , پوزولان