تاثیر شرایط مختلف عمل آوری بر دوام خاک های رسی تثبیت شده با آهک (مطالعه ی ریز ساختاری و درشت ساختاری)

خاک­های رسی عموما در حالت خشک، سختی و مقاومت مناسب دارند. اما در حضور آب، دچار افت سختی و مقاومت زیاد شده، که موجب کاهش ظرفیت باربری و افزایش نشست و تراکم­پذیری خاک می­گردد. در پروژه­های عمرانی، خاک­های رسی، بخصوص رس­های نرم، با استفاده از آهک تثبیت میشوند. در پژوهش حاضر، نمونه­های خاک رسی کائولینیت، با ۱۰، ۱۵ و ۲۰ درصد آهک تثبیت و در دمای ۲۷ درجه سلسیوس و رطوبت نسبی ۲±۹۸ درصد عمل­آوری شدند. سه سری خاک مطالعه شد: نمونه­های اول پس از ۱۴ روز، نمونه­های دوم پس از ۲۸ روز و نمونه­های سوم پس از ۱۴ روز عمل­آوری در آب، مستغرق شده و سپس آزمایش ­گردیدند. در راستای مطالعه درشت­ساختاری نمونه­ها تحت آزمایش تک­محوری و مطالعه ریزساختاری و ترکیبات سیمنتاسیون حاصل از واکنش خاک- آهک، آزمایش پراش اشعه ایکس (XRD)، عکس­های میکروسکوپی الکترون پویشی (SEM) و طیف­سنجی پراش انرژی پرتو ایکس (EDS یا EDX) انجام گردید. نتایج نشان داد که با استفاده از ۱۰% آهک، نمونه­هایی که بعد از ۱۴ روز عمل­آوری و ۱۴ روز در آب مستغرق شده­اند، در مقایسه با نمونه­ها ۲۸ روزه، به­واسطه­ی نفوذ آب و به دنبال آن شکسته و ضعیف شدن استحکام ترکیبات سیمنتاسیون، ۶۵% کاهش مقاومت داشتند. همچنین، در هر دوی مطالعات درشتساختاری و ریزساختاری، برای دستیابی به مقاومت مناسب، میزان آهک بهینه حدود ۱۰% است.

Keywords:

خاک رس , تثبیت خاک , آهک , مقاومت تک محوری , آزمایش های ریزساختاری