مقایسه عملکرد غیرخطی پل های با سیستم سازه ای پایه تک دیواری و پایه چند دیواری با در نظر گرفتن اندرکنش خاک و سازه

امروزه استفاده از پل­های با سیستم سازه­ای پایهدیواری در بزرگراه­های شهری و آزادراه­ها بسیار متداول گشته است. دلیل جذابیت این سیستم، محدودیت فضا، خصوصا در ساخت وساز شهری، و جنبه­های معماری منظر است. از نظر سازه­ای، پایه این پل­ها در انواع تک­دیوار و چند­دیوار طراحی می­شود. در این مطالعه، رفتار غیرخطی این پل ها با استفاده از روش پایه به پایه و تحلیل استاتیک غیرخطی با استفاده از نرم­افزار SAP۲۰۰۰ مورد مقایسه قرار گرفت و حاصل ضرب ضریب اضافه مقاومت و ضریب شکل­پذیری به عنوان شاخص عملکرد غیرخطی در نظر گرفته شد. برای این منظور، با یک طول دیوار مورد نیاز برای طرح لرزه ای، چهار حالت تحلیل برای یک پایه (پایه با چهار، سه، دو و یک دیوار) در نظر گرفته شده است. در تمام تحلیل­ها، اثر شالوده و اندرکنش خاک بستر و شالوده لحاظ گردیده است. نتایج تحقیق بیانگر آن است که با کاهش تعداد دیوارها در پایه از چهار دیوار به یک دیوار، در عین ثابت ماندن مقاومت، از حاصل­ضرب ضرایب اضافه مقاومت و شکل­پذیری پایه حدود ۳۳% کاسته می­شود. از این رو، به نظر می­رسد که می­بایست از بهکار بردن المان پایه تکدیوار که مرسوم گشته‍است، خودداری شده و از پل های با پایه چنددیواری بجای تکدیواری استفاده شود.

Keywords:

پل , پایهدیواری , مفصل برشی , شکل پذیری , اضافه مقاومت