بررسی دانش و نگرش والدین نسبت به تجویز آنتی بیوتیک برای کودکان در بیمارستان های تخصصی کودکان: یک مطالعه مقطعی

Publish Year: 1403
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 212

This Paper With 10 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_JPSMH-18-4_008

تاریخ نمایه سازی: 7 شهریور 1403

Abstract:

مقدمه: مطابق آمارهای وزارت بهداشت ایران، مصرف آنتی بیوتیک در ایران روند بالایی یافته به طوری که تقریبا در نیمی از نسخه های پزشکی که تجویز می شود حداقل یک آنتی بیوتیک وجود دارد. هدف از این مطالعه تعیین دانش و نگرش والدین در استفاده از آنتی بیوتیک برای کودکان در کلینیک های سرپایی بیمارستان های تخصصی کودکان وابسته به دانشگاه علوم پزشکی مشهد بود. مواد و روش ها: ۴۰۰ نمونه از والدین کودکان مراجعه کننده به داروخانه بیمارستان های تخصصی اطفال در این مطالعه مقطعی شرکت داشتند.  ابزار پژوهش حاضر پرسشنامه پژوهشگر ساخته بود که بر اساس بررسی متون و پژوهش های معتبر انجام شده در خصوص موضوع پژوهش ایجاد شد. روایی محتوایی پرسشنامه با استفاده ازنظرات صاحب نظران و پایایی پرسشنامه نیز با استفاده از روش آزمون بازآزمون (Test-retest) مورد سنجش قرار گرفت (آلفای کرونباخ: ۰/۸۹ درصد). یافته ها: در بررسی دانش والدین، ۳۹ درصد تصور می کردند که آنتی بیوتیک ها عفونت های ویروسی را درمان می کنند. ۳۱/۵ درصد والدین این نظر را داشتند که اگر کودک شان علائم سرفه، آب ریزش بینی و گلودرد داشته باشد و آنتی بیوتیک دریافت کند سریع تر درمان خواهد شد. ۲۸/۸ درصد این نظر را داشتند که آنتی بیوتیک ها باید به محض اینکه علائم بیمار ناپدید شد قطع گردد. در بررسی نگرش والدین ۱۲۳ نفر (۳۰/۸ درصد) موافق و ۴۱ نفر (۱۰/۲ درصد) کاملا موافق بودند که در رابطه با مقاومت باکتریایی آگاهی کمی دارند. نیمی از والدین  (۵۰/۰ درصد) معتقد بودند که در ایران مصرف سرانه آنتی بیوتیک بالا است. بیشترین دلیل مصرف آنتی بیوتیک بدون مشورت پزشک متخصص توسط والدین (۳۸/۵ درصد)، وجود برخی از آنتی بیوتیک های قبلی تجویز شده توسط پزشک، برای علائم مشابه فعلی در منزل بود و کم ترین دلیل راحت بودن خرید آنتی بیوتیک از داروخانه (۱۲/۸ درصد) بود. همچنین ۴۲/۸ درصد والدین ابتدا پزشک معالج کودک و پس از آن داروساز را به عنوان منابع اطلاعاتی در مورد آنتی بیوتیک ها می دانستند. بحث و نتیجه گیری: نتایج حاصل از این بررسی نشان داد که اکثریت والدین اطلاعات کافی در مورد آنتی بیوتیک ها ندارند. لذا به نظر می رسد برنامه مدون و مناسبی برای اطلاع رسانی و افزایش سواد اطلاعاتی باید برنامه ریزی شود. همچنین با توجه به اینکه والدین مهمترین منبع اطلاعاتی برای کسب اطلاعات در مورد مصرف آنتی بیوتیک را به ترتیب پزشک معالج و پس از آن داروسازان می دانستند،. لذا پزشکان و داروسازان باید زمان بیشتری را برای مشاوره با والدین در نظر بگیرند و این زمان به زمان استاندارد نزدیک شود.

Authors

ناصر وحدتی مشهدیان

Department of Pharmacodynamics and Toxicology, School of Pharmacy, Mashhad University of Medical Sciences, Mashhad, Iran

خلیل کیمیافر

Department of Health Information Technology, School of Paramedical and Rehabilitation Sciences, Mashhad University of Medical Sciences, Mashhad, Iran

منا دانشوری

Department of Clinical Pharmacy, School of Pharmacy, Mashhad University of Medical Sciences, Mashhad, Iran

سیده فاطمه موسوی بایگی

Department of Health Information Technology, School of Paramedical and Rehabilitation Sciences, Mashhad University of Medical Sciences, Mashhad, Iran

الهه رنجبر

Department of Health Information Technology, School of Paramedical and Rehabilitation Sciences, Mashhad University of Medical Sciences, Mashhad, Iran

معصومه سرباز

Department of Health Information Technology, School of Paramedical and Rehabilitation Sciences, Mashhad University of Medical Sciences, Mashhad, Iran