بررسی رابطه بین پیام های آموزشی مدیریت مصرف آب با الگوی بهینه مصرف آب در بین زنان خانه دار تهران

هدف اصلی تحقیق حاضر بررسی نقش پیام های آموزشی سیمای جمهوری اسلامی ایران در الگوی بهینه مصرف آب در بین زنان خانه دار تهرانی است. روش این تحقیق پیمایشی و جامعه آماری این تحقیق را دو میلیون و چهارصد و دوازده هزار و هشتصد و هیجده زن خانه دار تهرانی تشکیل می دهند. حداقل حجم نمونه براساس فرمول کوکران با خطای ۵ درصد و حداکثر واریانس در سطح اطمینان ۹۵ درصد برابر۴۰۰ نفر بود، روش نمونه گیری خوشه ای سه مرحله ای در مناطق پنجگانه (مناطق ۳ (شمال)، ۴ (شرق)، ۵ (غرب)، ۶ (مرکز) و ۱۶ (جنوب) شهر تهران به تصادف انتخاب شدند. مقدار ضریب همبستگی و آزمون آماری نشان می دهد که متغیر وابسته مدل (الگوی بهینه مصرف آب) با متغیرهای مستقل مدل (سطح آگاهی زنان خانه دار) (ضریب همبستگی۳۱۵/۰-)، (میزان تاثیرگذاری پیام های آموزشی تلویزیون) (ضریب همبستگی۶۳۵/۰-)، (میزان مشارکت در عمل به پیام های آموزشی تلویزیون) (ضریب همبستگی ۲۲۱/۰-)، (میزان تکرار پیام های آموزشی تلویزیون) (ضریب همبستگی ۲۷۴/۰-)،و (میزان رضایت از عملکرد تلویزیون در اشاعه فرهنگ مصرف بهینه آب) (ضریب همبستگی ۲۴۴/۰-) رابطه ای معکوس دارند. مقدار ضریب همبستگی و آزمون آماری نشان می دهد که بین متغیر وابسته مدل (الگوی بهینه مصرف آب) و متغیر مستقل (میزان آشنایی با پیام های آموزشی تلویزیون) رابطه وجود ندارد (ضریب همبستگی۰۹۵/۰).

Keywords:

صداوسیما , الگوی مصرف , پیام های آموزشی , زنان خانه دار , مصرف آب , برنامه ریزی آموزشی