تاثیر آموزش بیوفیدبک عضلات دور کننده و چرخاننده های خارجی ران بر درد، قدرت و فعالیت الکترومیوگرافی این عضلات در افراد مبتلا به سندرم درد پتلوفمورال

مقدمه: بیوفیدبک الکترومیوگرافی به عنوان یک ابزار نسبتا جدید برای کمک به رفع اختلالات عضلانی پیشنهاد شده است. هدف از انجام این مطالعه بررسی تاثیر هشت هفته تمرین عضلات پروگزیمال ران (دور کننده و چرخاننده خارجی ران) به همراه بیوفیدبک بر درد، قدرت عضلانی و فعالیت الکترومیوگرافی این عضلات در افراد مبتلا به درد پتلوفمورال" href="https://civilica.com/search/paper/k-%D8%B3%D9%86%D8%AF%D8%B1%D9%85%20%D8%AF%D8%B1%D8%AF%20%D9%BE%D8%AA%D9%84%D9%88%D9%81%D9%85%D9%88%D8%B1%D8%A7%D9%84/">سندرم درد پتلوفمورال بود. روش  کار: این کارآزمایی بالینی تصادفی یک سو کور بر روی ۳۰ فرد جوان مبتلا به درد پتلوفمورال" href="https://civilica.com/search/paper/k-%D8%B3%D9%86%D8%AF%D8%B1%D9%85%20%D8%AF%D8%B1%D8%AF%20%D9%BE%D8%AA%D9%84%D9%88%D9%81%D9%85%D9%88%D8%B1%D8%A7%D9%84/">سندرم درد پتلوفمورال با دامنه سنی ۲۲ تا ۴۵ سال انجام شد. افراد در گروه مداخله (۱۵ نفر) بیوفیدبک الکترومیوگرافی عضلات دور کننده (گلوتئوس مدیوس) و چرخاننده خارجی (گلوتئوس ماگزیموس) ران را به همراه درمان های روتین فیزیوتراپی (شامل تمرین های کششی، تمرینات ایزومتریک عضلات گلوتئال و چهارسر ران، و تنس) دریافت کردند. در گروه کنترل (۱۵ نفر) فقط درمان های روتین فیزیوتراپی انجام گردید. شرکت کنندگان دو گروه به مدت هشت هفته و هر هفته سه جلسه تحت درمان قرار گرفتند. قبل و بعد از مداخلات، شدت درد با استفاده از مقیاس دیداری درد، قدرت انقباض ایزومتریک ارادی عضلات دور کننده و چرخاننده خارجی ران با دینامومتر و فعالیت الکترومیوگرافی این عضلات شامل حداکثر انقباض، سطح زیر منحنی و زمان شروع فعالیت این عضلات اندازه گیری شد. یافته ها: بررسی قدرت انقباض ایزومتریک ارادی و الکترومیوگرافی عضله دور کننده ران نشان داد که پس از ۸ هفته درمان ،گروه مداخله حداکثر فعالیت الکترومیوگرافی (P=۰/۰۴) و نیز قدرت انقباض ایزومتریک ارادی (P=۰/۰۰۳) بیشتری نسبت به گروه کنترل داشتند. پس از ۸ هفته درمان ،قدرت انقباض ایزومتریک ارادی و حداکثر فعالیت الکترومیوگرافی عضله چرخاننده خارجی ران ، بین دو گروه تفاوت معناداری نداشت، ولی سطح زیر منحنی فعالیت الکترومیوگرافی این عضله در گروه مداخله نسبت به گروه کنترل بیشتر بود (P=۰/۰۰۰۱). همچنین، پس از ۸ هفته درمان، افراد گروه مداخله بطور معنی داری درد کمتری نسبت به گروه کنترل داشتند(P=۰/۰۱۶). نتیجه گیری : نتایج این مطالعه نشان داد که اضافه کردن ۸ هفته تمرین بیوفیدبکی عضلات دور کننده و چرخاننده خارجی ران به تمرین درمانی روتین در درد پتلوفمورال" href="https://civilica.com/search/paper/k-%D8%B3%D9%86%D8%AF%D8%B1%D9%85%20%D8%AF%D8%B1%D8%AF%20%D9%BE%D8%AA%D9%84%D9%88%D9%81%D9%85%D9%88%D8%B1%D8%A7%D9%84/">سندرم درد پتلوفمورال می تواند منجر به کاهش بیشتر درد و بهبود قدرت عضلات ابداکتور ران شود. این تغییر ممکن است احتمالا بتواند به کاهش روند تخریبی مفصل پتلوفمورال کمک نماید.

Keywords:

Biofeedback , Patellofemoral pain syndrome , Strength , Electromyography , Hip abductor muscles , Hip external rotator muscles , بیوفیدبک , سندرم درد پتلوفمورال , قدرت , درد , الکترومیوگرافی , عضلات دورکننده ران , عضلات چرخاننده خارجی ران