رویکرد مدیریتی امام خمینی (ره) به سنت و مدرنیسم و نقش آنها در تمدن سازی

دو مقوله سنت و مدرنیته از جمله مباحثی هستند که در نظام فکری اندیشمندان در مسئله تمدن و اداره حکومت ها، در دوران معاصر چالش های زیادی ایجاد کرده است. امام خمینی مشکل و بحران رویارویی با مدرنیته را شناخته­ و با آگاهی از این مساله کوشیده است راه حل رفع این معضل در جامعه ایران را ارائه نماید. سوال اصلی تحقیق این است که دیدگاه امام خمینی در مواجهه سنت و مدرنیته چیست و در ورود به این مسئله چه فرایندی را طی کرده­ است؟ روش تحقیق از نوع آمیخته، و از نظر جهت گیری، توسعه ­ای می­باشد. البته محققین با طراحی مدل محقق ­ساخته پژوهش را دنبال کرده­اند. داده­ها در مراحل (خلق مفاهیم و مقوله ها)، با کدگذاری محوری انجام شده است. محققین در مصاحبه­ های انجام شده، با صورت­بندی الگوی اکتشافی ضمن تحلیل و تلفیق داده­ ها با ارائه مقوله هایی از قبیل عوامل علی، شرایط مداخله گر (محیطی)، عوامل راهبردی و... اقدام به نتیجه­گیری کرده اند. نتیجه تحقیق نشان می دهد امام در درجه اول با احیاء و قرائت جدیدی از سنت، به خصوص سنت­های مذهبی، و در مرحله دوم با پذیرش الزامات عملی و مقتضیات زمان و مکان، سنت و تجدد و مدرنیته را با ارزش­های الهی تطبیق و به نفع اسلام ناب به تعامل رساند.

Keywords:

مدیریت , سنت , مدرنیسم , تمدن سازی , اندیشه های فقهی