تاملی بر نقش قضاوت اخلاقی در سازگاری اجتماعی دانش آموزان

در میان حیطه های مطرح شده، سازگاری اجتماعی را می توان به عنوان عمومی ترین و اساسی ترین جنبه سازگاری در انسان مورد بررسی قرار داد. مکانیسم هایی هست که با آنها یک فرد توانایی تعلق به گروه را می یابد الزمه این امر بروز تغییراتی در فرد است که موجب یکپارچه شدن مکانیسم هایی می شود که توسط آنها، گروه یک عضو جدید را می پذیرد. سازگاری اجتماعی بر این ضرورت مبتنی است که نیازها و خواسته های فرد با منافع و خواسته های گروهی که در آن زندگی می کند، هماهنگ گردد و حتی المقدور از برخورد و اصطکاک مستقیم و شدید با منافع و ضوابط گروهی جلوگیری به عمل آید. یکی از عوامل موثر بر سازگاری اجتماعی، قضاوت اخلاقی است. ازآنجاکه اصولا مبانی اخلاق و قضاوت اخلاقی با مفاهیمی چون عدالت خواهی، نوع دوستی، رعایت حقوق همنوعان، خیر خواهی، توجه کافی به قوانین رسمی و غیر رسمی و مانند آن پیوندی جدایی ناپذیر دارد و تاثیر مثبت رشد و تحول اخلاقی در سازگاری اجتماعی اجتماعی انکارناپذیر است. یشینه نظری و مطالعاتی قبلی نشان میدهد که افرادی که دارای قضاوت اخلاقی هستند ، براساس اعتقادات و ارزشهای خود عمل میکنند و در بسیاری ازموقعیتهای زندگی نظیر کار ، خانواده و ارتباطات میان فردی و اجتماعی به گونهایعمل میکنند که انگار بر حوادث کنترل دارند ، بنابراین به نظر میرسد که چنین افرادیدر مواجهه با مشکلات ، کمتر دچار تعارض و تزلزل شوند . برعکس ، افرادی که به قضاوت اخلاقی خود پایبند نیستند و یا نظام ارزشی متعارضی با اجتماع را برگزیدهاند ، احتمال بیشتری دارد که در مواجهه با ناملایمات و موانع ، رفتارهای سازش نایافتهای را بروزدهند . بازنگری پیشینه مطالعاتی نشان میدهد که پژوهشگران توانستهاند روابطمعناداری بین قضاوت اخلاقی و سازگاری اجتماعی بیابند .

Keywords:

قضاوت اخلاقی , سازگاری اجتماعی , دانش آموزان