نقش خانواده در تربیت فرزند

خانواده به عنوان اولین کانونی که فرد در آن قرار می گیرد دارای اهمیت شایان توجهی است. اولین تاثیرات محیطی که فرد دریافت می کند از محیط خانواده است و حتی تاثیرپذیری فرد از سایر محیطها می تواند نشات گرفته از همین محیط خانواده باشد. خانواده پایه گذار بخش مهمی از سرنوشت انسان است و در تعیین سبک و خط مشی زندگی آینده ، اخلاق ، سلامت و عملکرد فرد در آینده نقش بزرگی بر عهده دارد. خانواده مهم ترین نهادی است که ارزش های اخلاقی را به افراد آموزش می دهد. خانواده می تواند اعضای خود را طوری تربیت کند که از انحرافات و گمراهی های امروزی دوری کند و در عوض یک فضای سالم به وجود بیاورد. خانواده نخستین و مهم ترین شنهاد تربیت آدمی است. آغازی برای صعود به قله های انسانیت و پیمودن پله های تعالی است. فضایی که در آن ارزش های اخلاقی و اجتماعی از نسلی به نسل دیگر منتقل می شود. نقش خانواده در پیشرفت تحصیلی دانش آموزان به عنوان اولین و مهم ترین محیط تربیتی، نقشی بنیادینی و دارای اهمیت است. این محیط نه تنها بستری برای رشد عاطفی و اجتماعی کودکان فراهم می کند، بلکه زمینه ساز شکوفایی استعدادها و توانمندی های تحصیلی آن ها نیز می شود. خانواده هایی که محیطی گرم، صمیمی و پر از امنیت عاطفی ایجاد می کنند، به فرزندان خود کمک می کنند تا با اعتماد به نفس بیشتری در مسیر تحصیلی خود گام بردارند. در چنین فضایی، کودکان و نوجوانان تشویق می شوند تا استعدادهای خود را کشف کرده و به توانایی های خود اعتماد کنند. تمامی فاکتورهای محیطی می توانند روی رشد کودک اثر داشته باشند و خانواده یکی از مهم ترین این فاکتورهاست. اعضای خانواده اولین کسانی هستند که کودک کم سن شما ارتباط مرتب و دائم با آن ها دارد و از روی همان هاست که الگوها، ارتباطات و روابط با اعضای دیگر خانواده برای کودک تعریف می شود، در نتیجه ی این شناخت است که کودک شخصیت خود، دیگر افراد و جهانی که اطرافش است را درک می کند. خانه ای همراه با عشق و رسیدگی است که می تواند باعث شکوفایی کودک شده و فرصتی برای رشد و ارتباط با دیگران فراهم نماید.

Keywords:

خانواده , تربیت , تربیت خانوادگی , فرزندان