نقش هویت در معماری بومی روستای برنجستانک و تاثیر آن بر صنعت گردشگری

متاسفانه در چند دهه ی اخیر معماری بومی موجود در اقلیم های کشور همواره مورد بی توجهی و بی مهری قرار گرفته اند. فرهنگ و هنرهای بومی و محلی رو به فراموشی سپرده شده اند که نیاز به احیا و بازسازی آن بیش از پیش احساس می شود. یکی از شاخه های مهم رشد فرهنگی هر سرزمینی، رشد و اعتلای معماری آن سرزمین و نمایش و معرفی هنرهای بومی آنجا به دیگر سرزمین ها می باشد. معماری بیانگر احساس و فرهنگ و تمدن غنی هر قوم از گذشته تا به امروز است. معماری امروز و فردا نمی تواند بی رابطه با معماری گذشته باشد. بنابراین زنده نگهداشتن هویت فرهنگی و معماری بومی یک منطقه می تواند از نظر اجتماعی و فرهنگی بر سیمای شهر تاثیر بگذارد. معماری بومی استان مازندران به ویژه روستای برنجستانک با ویژگی های منحصر به فرد خود در حال اضمحلال است و چیزی که جایگزین آن می شود معماری شبه مدرن است. ضعف استحکام و دوام مصالح سنتی از یک طرف و به وجود آمدن نیازهای جدید در معماری امروز از عواملی است که این نابودی را سرعت بخشیده است. با توجه به مهاجرت روستاییان ساکن روستای برنجستانک به شهر و کمبود شغل در منطقه ساخت فضاهایی نظیر اقامتگاه های بوم گردی و یا خانه های ساکنان با استفاده از الگوهای بومی ضمن توسعه گردشگری به اقتصاد از دست رفته روستا کمک شایانی خواهد نمود. لذا این پژوهش در صدد کشف عوامل تاثیرگذار در طراحی معماری بومی است که بتواند از این طریق هویت از دست رفته معماری بومی منطقه برنسجتانک را بازشناسی نماید و از طریق احیای آنها به صنعت گردگشری کمک نماید.