تحلیلی بر نقش کودکان در فرآیند برنامه ریزی شهری در دوران کرونا با رویکرد شهرسازیمشارکتی

اگر در فرایند برنامه ریزی شهرها کودکان هم مدنظر قرار گیرند، شهرها می توانند از نظر اجتماعی و محیط زیست عرصه هایی پایدارتر وزیست پذیرتر باشند. برنامه ریزی شهری هنگامی به معنای واقعی به اهداف شهر مطلوب نایل می شود که خواسته ها و نیازهای تمامشهروندان با توجه به اقتضای سنی مورد توجه قرار گیرد.مشارکت کودکان در ابتدا نیازمند درک کاملی از مفاهیم مربوط به کودک،حقوق، مزایا و چالش های مشارکت با کودکان است. همچنین بررسی روش های مشارکت دادن کودکان در دوران قبل و بعد کرونا وارزیابی معایب و مزایای آن، جزو لازمه های این پژوهش می باشد. از آنجایی که کودکان ویژگی های جسمی، روحی و شخصیتی منحصربه خود را دارند، فرایند مشارکت آنان نیز متناسب با جایگاهشان در جامعه تعریف می شود. در این راستا هدف پیدا کردن روش هایجدید برای مشارکت کودکان در دوران کرونا می باشد و این سوال پیش می آید که با توجه به معایب و مزایای روش های نوین دورانکرونا، ازچه روش هایی برای نتیجه گیری بهتر می توان استفاده نمود؟ این پژوهش که با روش توصیفی-تحلیلی و استفاده از منابعاسنادی و کتابخانه ای به شناسایی عوامل و فاکتورهای کالبدی-فضایی موثر در بسترسازی مشارکت کودکان در فضاهای شهری دردوران قبل و بعد کرونا پرداخته،در پایان راهکارها و الگوهای مشارکت کودکان در فرایند برنامه ریزی و طراحی در شرایط مختلف کرونارا پیشنهاد می دهد.

Keywords:

برنامه ریزی شهری , شهرسازی مشارکتی , مشارکت کودکان , کرونا , شهر دوستدار کودک