میکروکلیمای شهری ، طراحی مدل ها و معماری طراحی شهری بر اساس مدل سازگار بااقلیم

انسان همواره در طول تاریخ به منظور ایجاد سرپناهی امن برای سکونت سعی در شکل دهی محل زندگی و پیرامون خود با توجه به محدودیت های اقلیمی محل در تناسب و سازگاری با طبیعت دارد تا بتواند شرایط مناسبی برای ادامه حیات خویش ایجاد کند. در اهمیت ارتباط معماری با شرایط محیط طبیعی شکی نیست و این ارتباط به شدت به شرایط اقلیمی وابسته است. همیشه در احداثبنا توجه به شرایط محیطی مدنظر معماران بوده است. طراحی اقلیمی به معنی خلق معماری سازگار با اقلیم است. یکی از راهکارهای مهم برای کاهش مصرف انرژی در ساختمان ها ، توجه به معماری همساز با اقلیم است. طراحی همساز با اقلیم عبارت است از نگهداری وضعیت میکرو کلیمای مسکن در محدوده آسایش صرف نظر از وضعیت خارج از ساختمان . در این تحقیق از طریق مطالعات کتابخانه ای و بررسی استادی برسی می کنیم که آیا می شود که با به کارگیری میکروکلیما در یک شهر آسایش بهتری را فراهم کرد که فاقد آلودگی هوا باشد و در مصرف انرژی صرفه جویی شود؟ ایران به طور کلی دارای چهار منطقه اقلیمی است که هر کدام از آنها میکروکلیمای مخصوص به خود را دارند و در طراحی باید به آنها توجه کرد و در این مقاله راجب عوامل موثر در میکروکلیمای شهری و ویژگی ها و راهبردهای معماری همساز با اقلیم های ایران صحبت شده است . برای ارزیابی شرایط آسایش انسان از محیط نیازمند پارامترهای هواشناسی و شاخص های زیست اقلیمی هستیم که در این پژوهش به توضیح مختصری از آنها پرداخته شده است.

Keywords:

میکروکلیمای شهری , شهرسازی همساز با اقلیم , جزیره گرمایی شهری , آسایش حرارتی